Türkiye'de eleştiride -yalnızca edebiyat eleştirisinde değil, topluma ya da kültüre yönelik eleşiride de reflekse dönüşmüş bir yaklaşım var. Bir yokluk tespitiyle, onsuz yapılamayan şu ilk cümleyle başlıyor eleştiri: Bizde felsefe yok, bizde roman yok, bizde trajedi yok, bizde eleştiri yok, bizde birey yok. Demek ki daha baştan karşılaştırmalı bir eleştiri bu. Otoritesini karşılaştırmadan alan, yapıta uygulayacağı eleştirel ölçütü yapıtın kendisinden çok, bu karşılaştırmadan türetmiş bir eleştiri. Cümleye başlar başlamaz bir "biz" tanımlıyor bir de "onlar". Kendini ancak onlarda olan, bizde olmayan bir şeyden söz ederek, daima giderilmez eksikliğe işaret ederek, her şeyden önce nesnesinin yetersizliğini göstererek inandırıcı kılabiliyor. Gücünü, daha ilk cümlede kendini hissettiren bu yukarıdan bakışa borçlu: "Bizde yok, olamaz da!"
Sayfa 94 - Orijinal Türk RuhuKitabı okudu
Roman eleştirisine eleştirel bir bakış
Edebiyat eleştirisi, söz konusu eserin açıklayıcı, yorumlayıcı ve değerlendirici bir incelemesi olması gerekirken, bizde incelemeden apayrı düşünülen bir değerlendirme eğilimi yaygın. Genellikle eseri, eserin kendisine dayalı, yani metni esas alan bir çözümlemeye gitmeksizin çoğunlukla öznel duygusal ölçütlerle hareket edildiğini açıkça ortaya koyan ve daha da önemlisi, yargılarını eserden alıntılarla belgelemeye gerek duymayan eleştirilerle karşı karşıyayız.
Sayfa 11Kitabı okudu
