''Bedenim de, ruhum da o kadar hasta ve yaralıydı ki, bütün dünya bir yükseliyor, bir alçalıyor gibi geliyordu bana...''
Sayfa 52
Ruhum ve bedenim alabildiğin kadarıyla senin, alamadığın hiç kimsenin, yani benim.
Ben bana yeterim senin yetmediğin yerde, onarırım kendi ellerimle kalbimi, kendi ellerimle severim kendi yüreğimi. Kendime sultan kendime tebaa olurum, sen efendim olamazsan kendime köle olurum.
Sayfa 65Kitabı okudu
Çok uzun zamandan beri, diri diri parçalanıp dağıldığımı düşünüyorum. Sadece bedenim değil ruhum da kalbimle bir tezat içindeydi. Herhangi bir uyum yoktu aralarında. Garip bir dağılma ve parçalanma yaşıyordum sürekli, bazen öyle şeyler düşünüyordum ki kendime inanamıyordum; bazen de kendime acıyordum, aklım bu durumu kınasa da.
Sayfa 72 - Kırmızı YayınlarıKitabı okudu
Bir Ben Kaldım Bir De Serap..
“İnsanlardan midem bulanıyor,” dedi ve yeni bir sigara istedi.
Çakmakla beraber sigarayı uzattım. O kadar güzel yaktı ki beni de yakmasını istedim. Her şeyimi! Bedenimi yakması yetersizdi, kendisini de yakmasını isteyecektim, çünkü âşık oldum. Aşk dediğin şey bu değil mi zaten? Kendini de, sevdiğini de yakmak!
“Yüzünde kan var,” dedi.
Sayfa 32 - Sayfa 6
ey bedenim, başıboş ruhunu geri çağır. ben sana hayat vermek için dudaklarımı boğazına dayayacağım ve kendimi sana üfleyeceğim. ey ruhum, bedenini ara. dudaklarını boğazıma dayayıp kendini bana üfle de bana hayat bağışla. çünkü biz birbirimizin bedenimiz; biz birbirimizin ruhuyuz; biz birbirimizin yaratıcıyız; birbirimizin esirgeyicisiyiz. biz bütün dünyanın kalabalığıyız; biz herkesiz; birbirimiziz; yerimiz yeryüzü değil bizim. biz bu memlekette garibiz, kimsesiziz, yalnızız, yabancıyız.
Sayfa 183
Geçen yıl bu zamanlar özgür bir insandım.Yasadışı sayılıyordum ama yine de özgürdüm;bir adım,bir ailem vardı,tutkulu,hareketli bir ruhum,sağlam,sağlıklı bir bedenim vardı.
Sürüyle şey düşünüyordum. işimi,savaşın sonunu,iyi ile kötüyü... dağları düşünüyordum,şarkı söylemeyi,aşkı,müziği,şiiri... içimde öldürmek,ölmek,yabancı edebi kavramlar gibiydi.Günlerim kederli,neşeli de geçse değerliydi benim için... O günlerden elimde kalan,bugün ancak açlık ve soğukla baş etmeye yetiyor;kendimi öldürebilecek kadar canlı değilim...
can yayınlarıKitabı okudu
Arap atasözüdür: " Kimseye ' Efendim ' deme, yoksa seni köle pazarında satar. " Eski çağlarda Arapların, dediklerini yaptırabilmek için aralarındaki en zayıf kişiyi emir seçmeleri şeklindeki rivayetin temelinde bu olsa gerek. ' Efendim ' sözü aslında şu anlama gelir: " Buyur! Emret! Hayattan zerre kıymık bir nimet bekliyorsam namerdim! Ben senin için yaratılmışım! İsteklerini bana söyle, yerine getireyim! Yalvarırım ki, hiç olmazsa kaşınla gözünle bir anlat! Ruhum ve onu taşıyan bedenim, bana vereceğin az buçuk bir rızkın girdiği ve çıktığı yere kadar senindir! "
Sayfa 7 - İhsan Oktay AnarKitabı okudu
