Şamil'in oğlu Cemaleddin esir alınıp St. Petersburg'a getirileli on üç yıl olmuştu. Bu on üç yıl içerisinde Şamil, Zümrüdüanka gibi Ahulgo'nun küllerinden yeniden doğmuş ve Kafkasya'ya hakim olmuştu. Rus askerleri, akın akın bu dev gibi adama saldırmış ancak geri çekilmek zorunda kalmıştı. Bu on üç yılda, esir olarak St.
Ve Kudüs’ü terk ettiğin o ikindi
Birinci Cihan Harbi günü vakti
Kan sızdırıyor kaburga kemikleri
Karlı dağlardan indirdiğin atların
Bir evde perdeyi indiriyor bir kadın
Mahşerin perdesini kıyametin perdesini
Ağlıyor yere inen saçları
Göğü yırtan kefen beyaz elleri
Ve Kudüs şehri.
Gökte yapılıp yere indirilen şehir.
Tanrı şehri ve bütün insanlığın
Sezai KarakoçKitabı okudu
Ve Kudüs şehri.
Gökte yapılıp yere indirilen şehir.
Tanrı şehri ve bütün insanlığın şehri.
Altında bir krater saklayan şehir.
Kalbime bir ağırlık gibi çöküyor şimdi.
Ne diyor ne diyor Kudüs bana şimdi
Hani Şam'dan bir şamdan getirecektin Dikecektin Süleyman Peygamber'in kabrine Ruhları aydınlatan bir lâmba ifriti döndürecek
DİRİLİŞ YAYINLARIKitabı okudu
Ve Kudüs Şehri.
Gökte yapılıp yere indirilen şehir.
Tanrı şehri ve bütün insanlığın şehri.
Altında bir krater saklayan şehir.
Kalbime bir ağırlık gibi çöküyor şimdi.
Ne diyor ne diyor Kudüs bana şimdi
Hani Şam´dan bir şamdan getirecektin
Dikecektin Süleyman Peygamberin kabrine
Ruhları aydınlatan bir lâmba
İfriti döndürecek insana:
Söndürecek
Ayının karnına basma!
Cam kenari. 18f
Uçaktayım.
Perdeleri kapadım, sana geliyorum.
Şekersiz, sütsüz kahvemi içiyorum.
Bir çocuk kitabı okuyorum:
Küçük Kara Balık
Kitap bitince, küçük kara balık gibi olsana diyorum
Kendi kendime.
Sayfa 155 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
hayat bir türküdür spartaküs
avutucudur geçicidir
güneş tepeler üstünde yükselirken
ve kıyıları döverken mor dalgalar
hayat bir türküdür spartaküs
köylü kadınların küçük çocukların söylediği
orda trakya ovalarında
özgürlük uçan kuşlara benzer
ağaç yaprağına yağmur damlasına benzer
varinia'nın gözyaşlarına spartaküs
o britanyalı köle kadının, o
Ve Kudüs şehri. Gökte yapılıp yere indirilen şehir.
Tanrı şehri ve bütün insanlığın şehri.
Altında bir krater saklayan şehir.
Kalbime bir ağırlık gibi çöküyor şimdi.
Ne diyor ne diyor Kudüs bana şimdi
Hani Şam’dan bir şamdan getirecektin
Dikecektin Süleyman Peygamberin kabrine
Ruhları aydınlatan bir lamba
İfriti döndürecek
Rastlantı bu ya, o sırada söz almış olan konuşmacı da tıpkı benim gibi iyice dökmüş saçları, ama öylesine ablak ki henüz saçları çıkmamış gibi bir izlenim uyandırıyor insanda. Bu yüzden olacak, coşup taşıyor, “Benim cebimden aldıkları parayı ne hakla köylüye verirler, anlamıyorum! Adam kazanmıyorsa, ekmesin, kurutsun topraklarını. Biz de gereksinimlerimizi dışarıdan sağlarız ve daha kârlı çıkarız!” diyor. Öyle öfkeli ve öyle yetkeli konuşuyor ki, gerçekten böyle bir destek varsa, yani bizim fazlasıyla çağcıl yöneticilerimiz tarım kesimine bir elleriyle verdiklerini öbür elleriyle geri almıyorlarsa, bu desteğe ayrılan tüm para yalnızca onun ödediği vergiyle karşılanıyormuş, bu nedenle verdiği verginin nasıl kullanılacağı konusunda kendisinden görüş sorulmasını istiyormuş gibi bir izlenim uyandırıyor bende. Ürpertiyle karışık bir şaşkınlıkla uzaklaştırıyorum onu. Bir başka izlencede, daha dingin, daha saygın, daha yaşlı bir adam çıkıyor karşıma. Avrupa Birliği’ne girmeye hazırlandığımız şu günlerde, yabancı otomobil dışalımına kısıtlamalar getirmenin ülke ekonomisi için ne denli yararlı olduğunu anlatmaya başlıyor. Kafam büsbütün karışıyor. Ne birinci konuşmanın mantığını kavrayabiliyorum, ne ikinci konuşmanın. İki konuşmayı birleştirince, “Otomobil içeriden, ekmek dışarıdan!” gibi bir anlam çıkıyor, bu anlamın da bir anlamı bulunduğu kesin.
Brutus ve Caesar Konuşması
“Bütün Roma düştüğünü görmek için bekliyor,” dedi Decimus Junius Brutus. Uzaklara dalmış bakışların ve bir hamlede kendilerine dönecek sırtların arasından geçip banyoya doğru yürüyorlardı.
“Çakallar kan kokusu almakta ustadır Brutus, ama ne var ki yara almış bir arslanı yakalayacak cesaretleri bile yoktur,” dedi Gaius Julius Caesar, aşağılayıcı
SOKAKTA BİR DELİ!
Pencerenin önünden seslendim:
—Holmes!...
O sabah sokağı seyrederek vakit geçiriyordum. Cevap alamayınca yine seslendim:
—Holmes!.
—Ne var?
—Sokakta deli var.
—Tımarhaneye mi götürüyorlar?
—Hayır, başıboş dolaşıyor...yürekler acısı bir manzara... adamcağızı ne diye sokağa bırakmışlar?
Günah…
Dostum gerindi, tembel
