BAŞLATMA ŞİMDİ SAATİNDEN..
-Buyrun baş komserim, beni çağırtmışsınız.
-Evet. Az önce bir ihbar geldi, anarşistler bir eylem yapmayı düşünüyorlarmış yakın bir zamanda. Önlemleri arttırmak için çağırdım sizi. İzinler iptal edildi ve devriyeler iki katına çıkarıldı. Devriyelerin kordinasyonuyla sizin ilgilenmenizi istiyorum.
-Baş üstüne komserim. Ne gerekiyorsa yapılacak.
370 syf.
8/10 puan verdi
"Tek dileğim, sarhoşların ayık insanlara
kötülük etmelerine izin vermek yerine, hepsinin nmarhaneye kapatılması. Kırdıkları kendi kemikleri, parçaladıkları kendi arabaları ve sakat bıraktıkları kendi atları olsaydı, bu onların kendi sorunu olurdu, ne halleri varsa görsünler deyip geçebilirdik. Ama bana öyle geliyor ki yaptıklarından hep suçsuz insanlar zarar görüyor. Bir de tazminattan söz ediyorlar ! Bütün bu zararların karşılığı ödenemez ki; çekilen bütün sıkıntı, üzüntü ve zaman kaybı, bir de eski bir dost gibi olan iyi bir atı kaybetmek. Tazminattan söz etmek saçmalık ! O dipsiz kuyuya tıkıldığını en çok görmek istediğim bir şeytan varsa o da içki şeytanı."
İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Momo
Büyük bir kentin tiyatro harabesinde Momo adlı küçük bir kız çocuğu yaşar. Çevrede yaşayan insanlar Momo’nun varlığını zaman geçtikçe fark eder, Momo’nun yaşadığı harabeyi güzelleştirir ve ona her gün yiyecek bir şeyler getirirler. Zaman geçtikçe Momo’ya daha çok alışan insanlar gelip ona dertlerini anlatmaya başlar ve böylelikle sorunlarının
Pekala dün Profesör Jaquinot"ya o coşku dolu mektubu neden yazdım? Siz de biliyorsunuz ki onun kitabını sevmem. Yanıt veriyorum - çünkü Académie des Sciences'a kibar görünmek ve davet edilmek istiyorum! Beni ilgilendirmeyen kongrelere neden katılıyorum? Bu akşam Eğitim Bakanlığı’nın davetine neden gidiyorum? Biliyorum, zaman kaybı, orada tek başıma dikilip duracağım ve can sıkıntısından patlayacağım! Bundan daha aptalca bir şey olamaz. Günlük gazeteler bile bilimsel açıdan daha değerli. Pekâlâ, o zaman neden katılıyorum? Çünkü bir hafta boyunca adım gazetelerde yer almazsa hemen unutulabileceğim takıntısına sahibim de ondan. Çünkü o zaman sonumun geleceğini sanıyorum, oysa on sayfalık çalışmanın bu bin saatlik bayat temsilden daha önemli olduğunu biliyorum. Bu bir takıntı, bir aptallık, bir saçmalık, aklı başında bir insana yakışmayan bir tavır bu acte de présence*; bunu biliyorum, yapmadan önce de, yaparken de, yaptıktan sonra da biliyorum. Ama yine de yapıyorum. Dikilip dururken burada ne arıyorsun, diye soruyorum kendime. Özsaygımdan kalmış son kırıntıyı inceliyorum, özellikle de açıklıyorum. Öyle bir güvensizlik hissediyorum ki, kendime olan inancımı yitiriyorum. Utaniyorum, kendimi aşağılıyorum ve bu saçmalığı size açıklar gibi son derece mantıklı ve titizlikle kendime kanıtlamaya çalışıyorum. Ama ben, psikoloji profesörü, uzman psikiyatr ve psikolog olan ben, her seferinde ve her hafta yine uyanik bir bilinçle beynimin karanlık kalmış köşesinin kurbanı oluyorum.
Sayfa 47 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
