Neşet Ertaş " Dünyayı gönlümce olacak sandım." diyor ya türküde, sahi hepimiz öyle sanmadık mı?
youtu.be/gJLpr6UaM-E?si=...
Dışarıda lapa lapa kar yağıyorken ah bu şiiri dinlemek...
Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn- cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Her cümlesini alıntılamak istediğim için yazının tamamını yazdım.
Z KUŞAĞI MAHKEMESİ
İtirazım var, diye bir ses yükseldi geçmiş nesiller mahkemesindeki sanık kürsüsünden. "Yapılan bütün suçlamaları kabul etmekle beraber, sizi ve salondaki herkesi düşünmeye davet ediyorum."
Salondan boğuk ve karanlık bir uğultu yükseldi. Hakimin gür dedi duyuldu.
"Sizi dinliyoruz."
Bu, davacı koltuğunda
Sayfa 56Kitabı okudu
Hançerin sapı
Haksızlık etme
Diyorum kendime;
Onurlandırıldın da,
Kınandın da sen.
Kendini kül dolu
Bir küpe gömdün.
Tersyüz ettin
Sevgini eskidikçe.
Yeniden Uyanmak
Gözlerimi açtığımda bir bisiklet. Beyaz ve sepetinde çiçekler.
Benim mi diye sorgulamadan sürerken bulmuştum kendimi. Ya da kaçarken denmeli belki de. Orda değildim ve olmadığım yerin nasıl olduğu beni ilgilendirmiyordu. Hiçbir yerde değildim ve bu kayan mekan hissi tarifsizdi. Sürerken çok şey kaydı zihnimde. Düşüncelerim de mekan kavramım gibiydi. Ben düşüncelerim gibi. Bütün varoluşsal sancılarım bile. Hava da bulut da. Sahi şimdi nerdeydim? Ya şimdi? Hiçbir yerde. Yersizliğe alışmam ne kadar kısa sürmüştü öyle. Beni bağlayan neydi o ola-bittiğim yere? Bu düşünceler, bu son düşünceler diğerlerinden, ölüm anından bile uzun sürmüş olabilir.
Susamıştım ama durmaya korkuyordum. Bana su vadeden toprak beni saçlarımdan kendine bağlamıştı. Başımı döndürdü ilk defa bir düşünce. Oysa saatlerdir süren bu yolculukta her şey eriyordu tekerleklerimin altında. Taşa denk gelmiştim belli ki. Uyandım. Yeniden uyandım.
Biri dedi ki geçenlerde, "kitabını okudum. Öyle karamsarsın ki, insan senin şiirlerini okuyunca, aşıksa aşka boş verebilir."
Sahi öyle mi?
