Özüne uygun hareket eden akıl, âlemdeki muhteşem nizamı görür, bunun bir tesadüf eseri meydana gelemeyeceğini ve sahipsiz olmadığını bilir ve onu var eden mutlak sanatkâra yönelir.
Sahipsiz bir mum gibi gençliğimi erittim...
Bilinçdışı olan, söz konusu "birey" tarafından bilindiği bilinmeksizin bilinen şeydir: bireyin "aktif biçimde," bilinçli olarak kavrayabileceği bir şeyden ziyade, "edilgen biçimde" kaydedilmiş, yazılmış, hesaba katılmış bir şeydir. Bu sahipsiz bilgi, gösterenler arasında kurulan bağlantıya kilitlenmiştir, daha doğrusu, bu bağları oluşturan şeyin ta kendisidir. Bu türden bir bilginin ne öznesi vardır, ne de özneye ihtiyacı...
Sayfa 52 - ***Kitabı okuyor
Her aşk ve sevgide iyiliğin ve kibirliliğin o kadar büyük bir etkisi vardır ki, yeni doğmuş bir sevgiyi sahipsiz bırakmaya gelmez. Başta hepimiz özgürüzdür. Ufak bir hoşlantı kadar doğal ne olabilir ki?
Sayfa 24Kitabı okudu
Sahipsiz mektuplarım var ve sahip olamadıklarım.
Bir mektubun sahibi kimdir? Yazan mıdır, yoksa alan mı?
Mektubun içindekine göredir bu.
Devlet bulut gibidir millet yağmur gibidir Ordu Şimşek gibidir vatan toprak gibidir dinimiz ise güneş gibidir onun aydınlığında yol alırız gece olduğundaysa ay ve yıldızlar ortaya çıkar onlar sancağıımızı temsil eder gecenin karanlığında ay ve yıldız sana ışık verir yolunu kaybetme sancağını sahipsiz bırakma
Sayfa 85Kitabı okuyor
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Seslerde: ''Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş!''
Lakin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da ''Yapışsam...'' demiyor bir tarafından!
Sahipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryadı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: Telafi edecek bunca zarar var.
Feryad ile kurtulması me'mül ise haykır!
Yok yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
''İş bitti... sebatin sonu yoktur!'' deme, yılma.
Ey millet-i merhume, sakın ye'se kapılma.
Arkadaşlarım beni tanımıyorlar. Tanıdıkları Jülide, girmelerine izin verdiğim topraklardan ibaret; kendi güvenli bölgemi belirleyen dikenli tellerin önünü görebiliyorlar sadece. Arka tarafta, kimse ayak basmadığı için zamanla patikaları kaybolmuş, benliğimin karanlık ormanı var. İnsanın birkaç metre ötesini bile göremeyeceği sık bir orman; güneşsiz, ölü kuşlarla, kesik gövdelerle, ağlayan kayalarla, sahipsiz ve ürpertici seslerle dolu. Bazen o ormandan gelen tuhaf sesi duyanlar oluyor, bir şarkı mı, yoksa acı dolu bir inleme mi olduklarına karar veremedikleri için duymamış gibi yapıyorlar, dertsiz başlarına dert almıyorlar. Böyle yaptıkları için onlara kızmıyorum.
Haftalarca kendime bir sevgili bekledim...
Bu haftalar ay oldu, bu aylar sene oldu,
Fakat bilmiyorum bu kadınlara ne oldu?..
Kimsesiz günlerimde hiçbirisi gelmedi,
Bir bülbülün şen sesi odamda yükselmedi...
Ben de kendi kendime:" Bekleme gönül!" dedim...
Bir kadının yoluna bakmak tenezzül!... dedim...
Zaten nazlanıyordu hangi kadına baksam,
Aşka yuf olsun dedim eğer yalvaracaksam.
Atmayı göze aldım hayatımı bir yasa.
Kırmadım gururumu önlerinde...Hülasa
Ne onlar bana geldi, ne ben onlara gittim
Sahipsiz bir mum gibi gençliğimi erittim...
Şimdi aşka bir heves duymuyorum kendimde....
En ateşli demimi böyle boşa geçirdim de
Yine bir kadın için gururum baş eğmedi,
Dudaklarım bir kadın dudağına değmedi...
Ben geceye çekiliyorum ey büyük yalan; sizin yalnızca uyku diye bildiğiniz o sahipsiz hazineye...
Sayfa 28Kitabı okuyor
