mektup -1
Sana haber gönderdiğim beyaz güvercinlerim var şirâze
Ne sana varan ne dönüp beni bulan
Sayfa 8 - Ay vaktiKitabı okudu
Terk edilişlerde, bir yerden bir yere
Atıldığını duyan mektuplar gibiyim
Yarasında okyanuslar saklı duran…
Kim bilecekti bunları, kim anlayacaktı hem
Aşka başka bir akış bulmaktı tüm çabam
Sayfa 24Kitabı okudu
Belki de en müthiş gıdası ayrılık ve özlemdi aşkın.
Belki ben de öykündüğüm şiirleri hak edebilmek için, kavuşmaların imkânsız olduğu, buluşmaları ancak kaçamaklarda saklı sevdalar yaşamalıydım. Yoğun hasretler içeren mektuplar gidip gelmeliydi sevdiğimle aramızda. Çok uzun ve meşakkatli yollara düşüp düşüp, Mecnun gibi, hüsranla dönmeliydim her seferinde. Ellerimi uzattığımda hep bir hayale dokunup uyumak... sarılıp
yatmak mümkün değil, bende senden kalan hayale...
Gabriel Garcia Mârquez'in üslubu, Borges'inki gibi ölçülü değil, taşkındır ve akıldan ziyade duyulara ve hislere dayalıdır; yerel ağızları kullanımı ve titizliğiyle klasik eserleri andırsa da eski ve ağdalı olmaktan uzak, halka ait kullanım ve deyimleri, dile yeni giren yerli ve yabancı sözcükleri benimsemeye açık, zengin bir müzikselliğe ve duru bir kavramsallığa sahip, ukala kurgu ve kelime oyunlarından muaftır. Sıcaklığı, lezzeti ve müziği sayesinde bedenin algıladığı bütün hisleri ve hazları abartmadan, doğallıkla ifade eder; ayrıca düşsel unsurları da rahatlıkla içinde barındırır, olağanüstü diyarlarda dilediğince dolaşır. Yüzyıllık Yalnızlık'ı ya da Kolera Günlerinde Aşk'ı okurken bu romanların ancak bu sözcükler, bu anlatım ve bu ritm sayesinde inanılır, gerçeğe yakın, büyüleyici ve etkileyici kılınabileceğine, onlar olmasa okuduklarımızın bizi büyülemeyeceğine, öykülerin, anlatılırken kullanılan sözcüklerin içinde saklı olduklarına dair hiçbir kuşkumuz kalmaz.
Sayfa 43 - Can Yayınları (Çağdaş)Kitabı okudu
Bu merak Sava'yı da sarmış. "İşte yaşamım değişiyor," demiş. "Belki de benim yaşamımı değiştirecek şey de bu kemanda saklı. Bu öğüt benim de işime yarayabilir."
"Her şeye rağmen deyimi bu mektuba gerekirdi işte. Deyimin kendi de güzel, değil mi? "Rağmen"de bir çatışma, bir hayat var ama "her şey"de bir yok oluş saklı...
Her şeye rağmen deyimi bu mektuba gerekirdi işte. Deyimin kendi de güzel, değil mi? “Rağmen” de bir çatışma, bir hayat var ama “her şey” de bir yok oluş saklı.
Sayfa 140Kitabı okudu
Bak bence tutkular gemimizin yelkenleridir. 20 yaşında olan biri duygusuna büsbütün kaptırır kendini, yelkenlerini fazla şişirir, gemisi su alır ve batar ya da çıkar. Oysa direğine ihtiras yelkenini serip de hayat denizinde kazasız belasız, batıp çıkmadan ilerleyen adam gider gider de bakar ki sonunda olmayacak durumla karşılaşır, o zaman da yelkenim bana yetmedi demek zorunda kalır, daha bir metre kare yelken edinmek için varımı yoğumu verirdim, der. Ama bulamaz aradığını ve umutsuzluk içindedir. İşte o zaman başka bir güçten de faydalanabileceği aklına gelir; o güne dek hor gördüğü, sintinede saklı kalan başka bir yelkeni kullanmak aklına gelir. O yelken kurtarır onu. “Aşk” yelkeni onu kurtaracaktır ama onu açmazsa, varamayacaktır ereğe.
“Kim yargıcın gizli saklı düşüncelerini bildiğini söyleyebilir; ama edindiğim izlenime göre böyle gülünçlükleri bağışlıyor, anlıyor, seviyor ve sevginizle yüceltiyorsunuz.”
Sayfa 35 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bu kadın bana eskiden tanıdığım birini hatırlattı. Küçükken bizim sokakta bir kadın vardı. Kocası ilk büyük savaşta ölmüştü. Eve kanlı gömleği gelmişti. Ama kadın olanlara inanmak istemiyordu. Adam hayattaymış gibi yaşıyordu. Yanlış anlama he deli falan değildi. Bilakis her şeyin bilincindeydi. Ama işte çok özlüyordu kocasını. Ona mektuplar yazıyordu habire. Hiç cevap gelmiyordu ama o yazıp duruyordu işte. O zamanlar küçüktüm, anlamıyordum. Ama şimdi onu, acısını, ne yapsa bastıramadığı sancısını çok iyi anlıyorum. İnsan bazen çok özler. Bazen benim o çocukluğumdaki kadın gibi bir cevap alamayacağını bilse de özlediğine seslenmek ister. Bazen de bugün gelen kadın gibi cevap alır. Delirdiği için değil, delirmemek için yapar bunu. Delirmemek için o cevap ona lazımdır.
