Yıldızların altında, şölen ateşinin oynaşan ışıklarında, ketçap ve hardal şişelerinin, kararmış sosislerin, piknik masasının ve dizi dizi meşrubatın uyumsuzluğu anlaşılır gibi değildi. Sıradan bir dünyada durup büyülü bir dünyaya bakmak gibiydi, sanki iki koşut gerçeklik arasındaki sınırda yaşıyorduk.
Çok uzaklardan, ürkütücü bir güzellikten gelmiştik, zira gözlerini ilk kez açan bebekler bir yıldız, bir güneş gibidir, fakat bayağılık ve aptallık içinde, yanmış sosis ve sallantılı piknik masaları dünyasında yaşarız. Büyük ve ürkütücü güzellik bizi terk etmez, hep orada, her zaman aynı kalan şeylerde, güneşte ve yıldızlarda, şölen ateşinde ve karanlıkta, ağacın altındaki mavi çiçekli örtüdedir. Hiçbir işimize yaramaz, bizim için fazlasıyla büyüktür, fakat ona bakabilir, önünde eğilebiliriz.
Sayfa 170Kitabı okudu
İşte ben bu duygular içindeyken, gecenin ortasında sıradan bir anda, rastlantıyla Füsun ile gözgöze geldiğimde, beni oraya o akşam getiren asıl nedeni, Füsun'a duyduğum bitip tükenmez aşkı bir anda sanki yeniden hatırlar, bir an uykudan uyanır gibi doğrulur, heyecanlanır, canlandırdım.
Sayfa 330Kitabı okudu
"Sanki bir deniz kıyısında oturmuş kendimi bekliyorum, bir gün gideceğim yanıma sadece bunu biliyorum."
Buyuk bir hayal kırıklığı...
Odanın bir köşesine büzülür karanlıkta çevreme bakınırdım. Evde ve avludaki en ufak hareketi izlemekten kulaklarım yarımşar balkabağı kadar büyümüştü sanki.
“Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti. Hayat ne kadar da hayret verici şeylerle doluymuş. Birkaç gün önce yanımda biri ağlasa, mutluluk gözyaşları döküyor sanırdım. Bugün, duyduğum kahkahalar bile kulağıma yazmış gibi geliyor! Birkaç gün önce, gamlı bulutlarda şimşek çaktıkça biri gülüyor gibi görünürdü bana. Bugün ise yeni açmış güllerde çiğ görsem, birinin gözyaşı dökülmüş sanıyorum.”
Sayfa 4
bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var
Bunda bir saçmalık var mı
Bu gün bir arkadaşımla yürürken önden önden sanki yanında ben yokmuşum gibi yürüdü arkasına bile bakmadan.... Aynı evden çıktık, aynı otobüse binecektik ve tuhaf bir şekilde ben bu davranışına aşırı kırıldım, sinir olmak değil bakın kırılmak.
" Bir çift gam çiçeğidir sanki gözlerin;
Öyle içli, öyle yumuşak, öyle derin."
Nilgün Marmara