112 syf.
8/10 puan verdi
"Bana şapşal diyen de okuduğu kitaplardaki adamlara aşık olan biri."
Sayfa 44 - Mortena Yayınları - 1. Baskı - Ekim 2016Kitabı okudu
Ahmet Mithat Efendi
İlâyı Kelimetullah uğrunda hıristiyan dünyanın katolik, protestan bütün haçlılarına meydan okur. O kibar ve ağırbaşlı insan, din ve devletin haklarını korumak söz konusu olunca kalemini kılıç gibi kullanır. Darülfünunda Dinler Tarihi okutan üs-tat, Amerikalı profesör Draper'in iddialarını «Niza-ı îlim ve Din» adlı üç ciltlik eserde tuzla buz etmiştir. Midhat efendinin büyük talihsizliği edebiyatçılar tarafından anlaşılmamış olmaktır. Midhat efendi için roman, geniş kalabalıkları çağının bilgilerine ısındıracak bir vasıtadan ibaretti. Şöhreti fethetmek için nazmın cazibesine dev tenezzül etmedi, belagat oyunlarına da. Midhat efendi bir asrı dolduran düşünce-dir. Osmanlıların Diderots'u; daha doğrusu Pierre Larousse'u.Lafızlara âşık, şapşal bir intelijansiya içinde fikirlerin özüne inmeğe çalışan dürüst ve şatafatsız bir yazar. Hepimizin o büyük yol göstericiden öğreneceği çok şey var.. Başta ciddiyet ve hamiyet.
Sayfa 128 - İnsan YayınlarıKitabı okudu
Hayat insana belli misyonlar yüklüyor ve sen hayatın boyunca aynı şeyleri yaşıyorsun. Bu bazen hep yanlış anlaşılmak, bazen hep arıza olmak. Kimi zaman herkese yüksün, kiminde de fazladan istenmeyen adam. Tatmin edemezsin kimseyi, doymazlar verdiklerinle ve verdiğin her şey az gelir onlara, her şey yetersiz….
İşte o zaman kitaplara sığınmak sana liman oluyor. Soruyorlar sana “niye çok okuyorsun?” diye. Cevap basit aslında; kaçmak için. Hayattan, insanlardan, olaylardan. Ayrı bir dünya yaratıyorsun kendine. Duygularının var olduğu ama anlaşılmak zorunda olmadığın, yanlış yapamadığın, kazık yemediğin, mutlu sonlarla keyifler yaşayabileceğin. Âşık olabiliyorsun mesela ya da korkuyorsun katil gelirken( hem de ölemeden :), e bir dedektif olarak çok da bıçkın bir tavırla yakalıyorsun suçluyu. Ağlıyorsun bir evlat acı çekerken, gülüyorsun şapşal kızlar beceriksizce aşkına rezil olurken. Kısıyorsun hayatın sesini, açıyorsun kitabın kapağını ve o dünya artık senin…..
Depresyon yok bu dünya da, bazen manik olsan da genelde hiç depresif olamıyorsun, en fazla sıkılıyorsun o hikâyeden; hoop çeviriyorsun kapağı atıyorsun kenara ve yeni bir hayatı alıyorsun eline, yeni bir umudu. Umut lazım insana en çok, bazen yaşamak için, bazen yaşamını sürdürebilmek için. Yoksa gitmiyor be bu hayat. Zorluyor, hem de çok zorluyor. Mükemmelliğin içinde hiçlik zor geliyor hem de çok zor.
- Aşık mısın? Bak yolunu şaşırmış şapşal... Aşk, şehvetin diğer adıdır. şehvetten başka, şehvetten öte. Bol miktarda aldatmaca, yalan, ikiyüzlülük ve kimbilir daha nedir?
+ Yine de acı veriyor
- Aşk en kara salgından daha beterdir. Aşktan ölünse fena olmayabilirdi. Ama aşk acısı neredeyse hep geçer.
+ Hayır benimki geçmez.
- Hadi seninki de geçecek. Aşkından ölen ahmakların sayısı fazla değildir. Mükemmel olmayan bu dünyada en az mükemmel şey aşktır. Aşk mükemmellikten en mükemmel uzaklıktadır."
Maria'ya sarıldım. Janelle'in beşiğinin tepesinde asılı radyoyu açtım. Someone to watch over me'yle dans ettik. Sonra, bana o yarı utangaç yarış şapşal gülümsemelerinden biriyle baktı. Belki, daha ilk geceden beni ona aşık eden gülümsemelerinden biriyle.
Gecenin bir yarısı, kapı eşiğinde oturmuşuz.
(Yerini biliyor ikigözümün çiçeği, püfür püfür esiyoo..)😽
Neden Miyav' değil de Mauv' diye seslendiğinin münakaşasını yapıyoruz.
Sonra böyle şapşal şapşal bana bakıyor.
Tekrar aşık oluyorum. 😻🖤