Eğer bir insanda azıcık insanlık varsa yalan söylemez. Dedikodu yapmaz. Dedikoduyla bir insanı vurmak, küçültmek insanlıktan çıkmış, bozulmuş, çürümüş, elinden hiçbir şey gelmeyen, elinden hiçbir şey gelmediğini kabul edecek kadar düşkünleşmiş bir insanın kârıdır. Bu duruma gelmiş bir insanı karşına almak onun durumuna düşmek olur.
ne eski bir tango melodisi, ne de siyah önlüklü bir mektepli kız resmi, hayır beni on sekiz yıl evvelki o tatlı hatıraları alemine atan, gazetede götürdüğüm iki satırlık, kupkuru, alalade bir kiralık ilanı oldu.
o anda pendik sahilleri birden gözümde canlanıverdi. o köşk...o köşkün bizim bahçeye bakan penceresi...ve o pencereden mahinur...sarı
Yazın bütün daireler doluyor,evlerin önündeki kumsal şenleniyor,çoluk çocuk denize girilip çıkıyor,akşam üstü beş çayıyla sıcak simitler yeniliyor,akşamları balkonda rakı sofraları kuruluyordu. Ama kışın sitede beş altı aile kalıyordu. Bunların da çoğu bizimkiler gibi emekli takımıydı. Zamanla evler mor,pembe,kırmızı,sarı begonvillerle kaplanmış ve mahelleye nefis bir Ege görüntüsü vermişdi.
GELECEĞİM
Yıllar yirmi olsa da, otuz olsa da
Yollar kar, çamur olsa da, buz olsa da
Bedenim yorgun, aç ve susuz olsa da
Bir gün yalın ayak, terli gömlekle
- Gelirim, beni bekle
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4168
Bugün son, Eylül’de geride kalıyor.
Birkaç saat sonra benimle birlikte o da bitecek.
Diğer biten şeyler gibi.
Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos,
aynı şekilde sona ermedi mi?
Her yeni Ay’da;
sustuğumuzda, kelimeler tükendiğinde,
gözlerimiz konuşmadı mı?
Kaç defa göz kırptılar bir birlerine, saymadın mı?
Parmaklar, bedenimizi terk
GÜNEY İLLERİ
Gök mavi, dağlar ak, ovalar yeşil...
Dört mevsim bahardır güney illeri
Çiğ düşmüş çiçekte gün ışıl ışıl..
Bir sarı, bir mordur güney illeri
Yollar kıvrım kıvrım iner yokuştan,