RAŞİT RIZA: “AKTÖR TAŞI ÇATLATIP ÇIKAN BİR AĞAÇ GİBİDİR”
Raşit Rıza Samako (1890-1961)
Kaç bin alkış, gözyaşı ucu
Sarmaş dolaş arkadaşlık papucu
Aynaların bu kaçıncı öpüşü
Bu gece mi bu yağmurun yağışı?
Bir oyuncu geçiyor iki büklüm, sus
Yaşadığı günlerin doruklarından.
Kala kala bir yağmur gözlerinde kalan, Aynalarca uykusuz.
Sene 1935.
Ateş başında oturup bir kitap açmak
İnsan bir şey düşünmez, saatler akıp geçer. Hiç kımıldamaksızın, görür gibi olduğunuz ülkelerde dolaşırsınız; düşünceniz hayalle sarmaş dolaş olarak ayrıntılar içinde oynar , yahut serüvenlerin çevresini izler; şahıslara karışır; onların elbiseleri altında kendi kalbiniz çarpıyor sanırsınız.
Sayfa 86Kitabı okudu
Ağaç, hep o ağaç. Bu sarmaş dolaş dallarda aynı usare dolaşıyor. Dünya denen büyük geminin sereni bu ağaç. Dallarında binbir inanç, binbir ses uğulduyor.
Bırak da bir ağaç gibi
Yerin altından çıkarıp ellerimi
Sevgilinin havasıyla sarmaş dolaş olayım
Uzayıp gideyim bari...
Evet, masum oldukları halde de masum idiler! Hiç masum olmamak istedikleri halde de masum idiler! Bir kadınla sarmaş dolaş olsalar da masum idiler. Kavgalarında da masum idiler. Şiir okurken masum idiler, bilardo oynarken masum idiler. Yemek yerken, uyurken de öyle idiler. Masumca davranırken de. Kan dökerken, işkence yaparken, saldırırken ya da hakaret ederken bile hep o Allah’ın cezası saflığın tehdidi altında idiler; bunların hepsi masumluğun içine düşmemek içindi!
Sayfa 28
Penceredeyiz sarmaş dolaş, kendimizi seyrediyoruz sokaktan; vakit erişti, herkesler bilsin bunu!
Artık çiçek açma zamanıdır taşın, yüreğinse tedirginlik zamanı.
Zamanıdır, zamanı gelmenin.
Artık zamanıdır.
Çürük insan, meleklerle sarmaş dolaş da olsa
Bıkar göklerdeki yatağından,
Can atar iğrenç pisliklere.
