Savruluş
Günaydın ey yalnız şehir
Günaydın içimi dağlayan öten kuşlar
Günaydın hüznümü tazeleyen masmavi dalgalar
Sevdiğimden haber mi var?
Denizin dalgaları vurur kıyıya
Benim yüreğime oturur kederi
İnce ince işleyen bu derdi
Hangi yalan avutur ki
Bir şarkı açarım hüznüme değer;
"Deniz anlatıyor mu beni sana
Hatırla sesimi dalga dalga
Sularda esen yel ben miyim ki
Sor suyun rüzgarına"
Alırım başımı giderim sonra
Susarım konuşsam ne fayda
Ben sustum konuşsun yazdıklarım
Şarkılarda kalsın
Mavi dalgalar alsın
Yalnız sevdiğim bilsin
Bendeki bu sırrı...
Tek tük atıştıran yağmur damlaları arabaların üstünü örten kalın bezlere, hasırlara çarpıyor, ara sıra esen sert rüzgâr akıbetlerinin ne
olacağını düşünen muhacirlerin yüzünü adetâ okşuyordu. Hazânla birlikte sararan yapraklar rüzgâra kapılıp ötelere savruluyordu. Bu ötelere savruluş, muhacirlerin Rumeli'den, Balkanlardan
savruluşuna çok benziyordu...
Sayfa 32Kitabı okudu
80 syf.
·
Puan vermedi
Arzu etmediğimi arzuluyorum, sahip olmadığım şeye sırt çeviriyorum. Ne hiç olabilirim ne her şey: Sahip olamadığım şeyle isteyemediğim şey arasında bir köprüyüm.
Fernando Pessoa - 
Huzursuzluğun Kitabı
Okuma alışkanlığıma daha çok ölülerin yön verdiği hayatımda bazen dirilere de yer vermeyi deniyorum. Bu çoğu zaman kitap bittiğinde ince bi pişmanlık duygusuna
"Ey hamûş! Bana bir yara bağışla özü huş,
Bağışla ki durulsun bu sonsuz savruluş."
Sayfa 78
