Kimse geçemez onun yerine. Benden başka.
Ben geçerim. Çünkü hiç kimse benim gibi
varmadı her şeyin sonuna. Ne kaldı
o eski benden? Ölmekten başka nedir ki bu?
Çünkü benimsin ve benim değilsin
çünkü aklım fikrim hep sende
çünkü geceler göz açık geçiyor uykusuz
çünkü gece bitiyor ve aşkım diyorum sana
çünkü sabahları hayalinin yerini almaya geliyorsun
ve daha iyisin bütün hayallerinden
çünkü güzelsin ayaklarından ruhuna kadar
çünkü iyisin ruhundan bana kadar
çünkü nasıl tatlı gizleniyorsun
Bana kalırsa dünyanın en zor işidir; şair olmak. Çünkü azığın; yalnızlıktır, ölümdür, aşktır, varoluşsal bir hüzün ve acıdır. Bir ömür heybende bunlarla yol alırsın, heyben yapışmıştır sırtına. Onu kimse senden alamaz. Şair olmak; her sabah yeniden doğacağı ümidi ile güne başlayıp, her günün sonunda kara bir toprağı kendine yorgan yapmaktır.
Selam sana, görüyor ruhum:
hazırlanmaktasın, olgunlaşmaktasın.
Bir kapısın sen, büyük, yüksek ve yakında açılacaksın.
Sen şarkıma en sevgili kulaksın, duyarım şimdi; sende kayboldu sözüm bir ormanda kaybolurcasına.