''Bazı adamlar incitmeden sevemezdi.
Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı arkalarında.
Bazı adamlar ise tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi...''
Ah Zweig..! Psikopat gibisin hakikatten.
Bu adamın okuduğum kitaplarında hissettiğim ortak bişey var ki o da Zweig'in kusursuz bir gözlem yeteneğine sahip oluşu.Eğer ki bir yazar olmasaydı eminim yaşamını dedektif olarak sürdürürdü. Kitaba gelince açıkçası kurguyu beğenmedim. Sadece içinde hoşuma giden bazı betimlemeler var o kadar. Biz kadınlar bazen küçücük bir mum ışığını, bir anda sonsuz bir ışıkmış gibi görüp dünyamızı aydınlatabiliyoruz ve ancak kendi içimizdeki aydınlanmayı yaşadığımız zaman farkediyoruz nasıl da yanıldığımızı. Bu kitabın konusu da tam olarak buydu. Saçma sapan bir yanılgı...