Sen apansız güzelsin. Endâmın bir girdap.
Senin dalgan kapladı benim ülkemi.
Seni buldum, gökleri fark ettim.
Seni buldum, kapıları açtım, dalları okudum.
Zaman geç oldu; kokla ve git ve güzel bir yüz gör
Bir başka düşte.
“Alimin uykusu cahilin ibadetinden üstündür,” denildiğini duyduğum günden itibaren bütün gecelerini kitap okuyarak geçirdiğim tam altmış ay, iki yüz altmış hafta, bin sekiz yüz yirmi beş gün... Hep merak ederek, hep öğrenerek, hep daha fazla öğrenerek...
Sensiz bir kapıydım dışa açılan,
engine bir bakış
ve çöle yönelmiş bir seda.
Sayfa 171 - Ayrıntı Yayınları
Baş taşta, hava soğuk, çınar düşüncede
ve ruh dostun dökülüşüyle dolu.
Uykum ne hafif, yakarış bulutu ne yüksek, ne güzel yaşam çalısı ve ben ne yalnız!
Sayfa 170 - Ayrıntı Yayınları
Koştum hiçe kadar. Ve koştum ölümün çehresine,
aklın çekirdeğine kadar.
Ve düştüm dert kayasına. Seni görme şebnemiyle ıslandı parmağım:
Titredim.
Sayfa 166 - Ayrıntı Yayınları
Esişte suskunluk, yüzler unutulmuşluk dumanında.
Başka bir adı var şehrinin; yorgun değilsin; bir başka adım.
Sayfa 162 - Ayrıntı Yayınları
Neden yorgun kartalın kanadı? Ve yer düşe susamış?
Bitmek, yeşermek neden? Bir sırrı koklamak neden?
Sayfa 161 - Ayrıntı Yayınları
"Daha çok anlat," dedim.
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse,seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
Sayfa 157Kitabı okudu
