Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın. Keşke yalnızlığımla paylaştığımı seninle paylaşsaydım. Keşke senin adın yalnızlık olsaydı. Ve ben hep yalnız kalsaydım...
Gider,
Gitmez dedin çünkü.
Suratına tükürdüğümün dünyasında her şey tecrübe ya hani, her şeyiyle gider ama tecrübe olarak kalır.
"Kimse yok artık "der, gider.
Onu bulduğun şarkılarda kendini arar olursun, bulamazsın..
İki günü güldürür, diğerlerini öldürür. Adını sürdüğün her şeyi " her şey " yapar önce, sonra onları hiç olmaya zorlar.
Hak etmediğini düşündüğün bu ayrılık , en çok senin hakkındır.
Gitmez dedin çünkü.
Çünkü inandın..
Evcilik Oyunu adlı tiyatrodan...
ERKEK : (Sağa doğru bir adım atar. Sonra döner. Kadın'a) Yine buluşacağız.
KADIN : Belki. Evet, tabii...
ERKEK : O zaman benimle oynar mısın?
KADIN : (Şakacı) Annem izin verirse...
ERKEK : Şiirler yazarım senin için... Adın üstüne. Durup dinler misin?
KADIN : (Şakacı) Babam izin verirse... (Ciddileşir) Kırarsa kendi zincirlerini... Elbette hepimiz biliriz... Sevmenin güzelliğini...
ERKEK : (Muzip) Parka da gelir misin? Gelir misin sahi?..
KADIN : (Yan gözle Bekçi'ye bakar. Çocuksu bir gülüşle) Bu!.. Gidince... (Yüzü aydınlanır.) Bak... Senle ben... Her yerde... Her zaman bir bütünüz...
ERKEK : (Yüzü aydınlanır. İkisini ayıran Bekçi'ye bakar.) Görüyor musun? Bizi ayıran, kendini de bölmek zorunda işte...
(Bekçi ikisinin ortasında kalakalır. Yüzünde, Kadın'ı bir yana, Erkeği öte yana nasıl çekip götüreceğini bilememenin büyük şaşkınlığıyla, şapkasını çıkarır; usul usul başını kaşımaya başlar. Erkek'le Kadın, ona bakıp gülümserler. Ama hüzünlü bir gülümseyiştir bu. Bekçi'yi kendisiyle baş başa bırakarak çekilirler. Müzik.)
BEKÇİ : (Bir süre umutsuz, dinler. Sonra, banka oturur. Yapayalnız.) Ah!.. Ah... (Yalnızlık-sevgisizlik söyleyen bir şarkı sürerken)
(Işıklar söner.)
Sayfa 86 - YKY
Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Bir boşluğun, bir kitle gibi yer doldurması nasıldır sence bir insanın içinde? Bir kitle gibi kalbinde, zihninde… Bir boşluğun isimsiz olması ve yerini hiç yadırgamaması, ev sahibi gibi davranması… Misafirliğini bilmemesi, yapışması, seni esir alması…
Boşluk dediğin uçucu değil midir? Boşluk dediğin, haddini bilir; yeri gelir, yerini dolduracak
(Sen her zaman bir çocuksun
Büyümeleri öğrenemeden
Adın ister yalnızlık olsun senin
İster eksiksizlikte umut olsun
Sen her zaman tutkusun
Koşmak seslenmek bağırmak içinsin
Sevinçsin
Çığlık çığlığasın her kıyıda)
Sayfa 89 - GÜLLÜ İLE HAMZAKitabı okudu
''Gidişim tek gidişlik bir biletle oldu. Senin elinde de bir bilet var. Bilette adın yazılı, gün ve saat yazılı ama gizli bir şifreyle yazılmış. Zamanı sen bilmiyorsun. Kesin olan, senin de bir gidişlik bu bilete sahip olduğun be onunla bana geleceğin...
Hala yalnızlık hissedip umutsuzluğa düşer misin?
Sayfa 121 - Ahir Zaman YayınlarıKitabı okudu
Oku geçmişini: o senin adın
Ne kadar ağladıysan o kadar yaşadın.
Sayfa 5 - Kırmızı kedi yayıneviKitabı okudu
bahçedeki mezar taşının etrafında
oku geçmişini: o senin adın
ne kadar ağladıysan o kadar yaşadın
van goghKitabı okudu
"Var gitme. Öfkenin doruğunda bir yalnızlık demleriz. Sonra şiir kazırız içimizden kalabalıklara. . Biz izimizi şiirle sürdük, mesafelerimiz kentlerceyken.
İzimiz de şiirden çıkar.
Ya kalırsın, yatağında su tutar bedenimi, ya da gidersin, adın bir kez daha kahraman olur.
Senin kadar ben de kaldım sevgili."
Sayfa 45 - Destek yayınları
Oku geçmişini; o senin adın
Ne kadar ağladıysan o kadar yaşadın
Sayfa 5