Yine de Sevdik
"Biz bittik." demişsin. Fakat sen , bitmenin ne demek olduğunu bilememişsin. Bitmek değildi bizimkisi , başlayamamaktı. Bitmek için başlamak gerekirdi biriciğim. Biz hiç başlamadık ki ... Sen beni güzel sevmedin. Sana her adım attığımda beni biraz daha sensizliğe ittin.
Ben seni her şeyim diye sevmiştim.
Meğer sende koca bir hiçmişim.
İnsanlara "Ben ondan çoktan gittim ." deme , sen bana hiç gelmedin. Ben senin varlığını hiçbir zaman hissetmedim.
Fakat bir gün olsun vazgeçeyim de demedim.
Şunu unutma; bizden ben vazgeçmedim , senin tarafından vazgeçirildim. Ama rahat olsun için çünkü seniz daha rahat artık benim de içim !
Kabul olacak dua olsan,
açılmayacak uğruna ellerim
Hüznüm doğduğunda, onu özenle besledim, sevgim ve şefkatimle üzerine
titredim.Ve Hüznüm büyüdü, bütün canlı varlıklar gibi güçlü, güzel ve derin hazlarla
dolu.
Ve Hüznümle ben, sevdik birbirimizi; bizi kuşatan dünyayı da sevdik, çünkü
Hüznümün müşfik bir kalbi vardı ve benim kalbim de Hüzün sayesinde
müşfikti.Hüznümle ben, karşılıklı konuştuğumuzda, günlerimiz kanatlanır, gecelerimiz
düşlerle dolardı, çünkü Hüznüm güzel konuşurdu ve ben de Hüzün sayesinde
güzel konuşurdum.
Ve, Hüznümle ben, birlikte şarkı söylediğimizde, komşularımız pencerelere
koşuşur, bizi dinlerlerdi. Şarkılarımız deniz kadar derin, ezgilerimiz garip
anılarla dolu olurdu.
Hüznümde ben, birlikte yürüdüğümüzde, insanlar bizi sevecen bakışlarla izler,
gönül alıcı bir tatlılıkla mırıldanırlardı.
Ama bize kıskançlıkla bakanlar da vardı, çünkü Hüzün asildi, ben de Hüzünle
gurur duyuyordum.Ancak, her canlı varlık gibi Hüznüm de öldü; ben de, tek başıma, derin
düşüncelere daldım.
Ve şimdi, konuştuğumda, sözcüklerim ağır geliyor kulaklarıma.
Ve şarkı söylediğimde, komşularım beni dinlemeye gelmiyorlar artık.
Ve sokaklarda yürüdüğümde, kimse bana bakmıyor.
Ancak uykumda, merhametle konuşan sesler duyuyorum:Bakın orada
Hüznünü yitiren adam uyuyor.
Sayfa 42Kitabı okudu
Annabel Lee
Bundan yıllarca, yıllarca önceydi
Deniz kıyısında bir ülkede
Bir kız yaşardı, adı: Annabel Lee
Duymuş olmalısınız sizler de
Sevmekti bu genç kızın bütün isteği Benim tarafımdan sevilmek bir de
Daha çocuktum ben, o da çocuktu
Deniz kıyısındaki bu ülkede
Ben ve cancağızım Annabel Lee
Sevdik birbirimizi aşktan öte
Öylesine güçlü duyguydu ki
Sayfa 520 - edgar allan poeKitabı okudu
783.jpg){kind=small}
“Bir yerlerde bir ırmak olduğunu düşünüp duruyorum,” dedi. “Suları coşkun bir ırmak. Suyun içinde iki kişi var ve birbirlerine tutunmaya çalışıyorlar, bütün güçleriyle uğraşıyorlar, ama sonunda dayanamıyorlar. Akıntı çok kuvvetli. Birbirlerini bırakmak, ayrı yerlere sürüklenmek zorundalar. Sanırım bizim durumumuz da bu. Çok yazık, Kath, çünkü birbirimizi bütün hayatımız boyunca sevdik. Ama sonuçta, sonsuza kadar birlikte olamayız.”
Sayfa 426
Gelê min, ji ber ku me hezkir ji te…
------------
Halkım, çünkü sevdik seni...
/Nikola Vaptsarov
…bizse tam olarak dibi görünmeyen devasa ve derin bir suda doğduk. Burada korkuyoruz ama o suya girmekten başka seçeneğimiz hiç olmayacak. Hatta bundan daha güzel bir anımız olmayacak. Bu yüzden yaşamayı güzel sanacağız. Tehlikeye olan algımızı orada değiştirdik çünkü. Bize kendimizi kandırmamız öğretildi. Orada ne kadar tehlikeli olsada güvenin çağrısını duyduğumuzu sandık, o suyu sevdik. Yaşamak için ve burada kalmak için buna mecburduk
Sayfa 167Kitabı okudu
O zaman yaşasın hüznüm
Ve hüznüm ile ben birbirimizi hep sevdik. Ayrıca, bizi çevreleyen her şeyi de sevdik. Çünkü Hüznümün sevimli bir ruhu olduğu gibi, ben de, hüznüm sayesinde sevimli bir ruha sahip olmuştum.
Sayfa 66 - HÜZNÜM DOĞDUĞUNDAKitabı okudu
Hüznüm doğduğunda, onu özenle besledim, sevgim ve şefkatimle üzerine titredim.
Ve Hüznüm büyüdü, bütün canlı varlıklar gibi güçlü, güzel ve derin hazlarla dolu.
Ve Hüznüm’le ben, sevdik birbirimizi; bizi kuşatan dünyayı da sevdik, çünkü Hüznüm’ün müşfik bir kalbi vardı ve benim kalbim de Hüzün sayesinde müşfikti.
Hüznüm ve Ben
Sevgisini kendi içinde yaşayan bir insan duygularını kimse kolay kolay öldüremez. Çünkü bir başkasıyla yaşatmıyor insan kendi içinde yaşattığı gibi duyguları.112
Aşk bize uğramaz artık. Çünkü biz üstüne beton dökülen, toprağın altında kalan, asla açamayacak olan iki papatya tohumuyuz...
Çünkü yalnız yaşamayı sevdik
En yalın biçimde.
Ve sahiplenme duygusunu en güzel o insanlarda görebilirsiniz. Çünkü sahiplenildiklerini hissetmedikleri için, bu duygunun eksikliğini çok iyi bildikleri için sevdikleri insalara sımsıkı sarılır, onları çok güzel sahiplenirler.63
Çok engel atladık, çok koştuk, çok yorulduk, çok tükendik. Çok sevdik, çok sevilmedik. Yapayalnız kaldık, yapayalnız bırakıldık. Çok kez bitti dedik, çok kez yeniden başladık. Çoğu zaman normal olmadığımızı düşündük. Kimi zamanlar ise başkaları bizim normal olmadığımızı düşündü. Kendimize anormal sorular sorduk, sonra başkalarına da anlamsız sorular sorduk. Çünkü merak ettik, çünkü sormak istedik, çünkü içimizden geçen neyse dışımıza vurmak istedik. Oysa anlaşılmadık. Kimse bizi anlamadı, kimse bizi zaten hiçbir zaman anlamazdı. Ama her şeyin ötesinde bazen biz bile kendimizi anlamadık. Bazen aynaya baktık, “Sen neden böylesin!” dedik kendi kendimize, sonra aynadaki gözlerimiz bize hüzünle baktı sanki, içimizden bir ses geldi, “Sen bile sevmezsen beni... Kim sevecek?”
Çünkü hayallerime daha çok sarılmam gerektiğini fark ettirdi bana. Sana da demek istediğim, gerçekleştirmek ve ulaşmak istediğin bir hayalin varsa, sakın vazgeçme. Hele insanlara hayallerinden asla bahsetme. 160
Çünkü babasızlığın ne denli ağır ve acı olduğunu çok iyi biliyordum.
Sayfa 43Kitabı okudu