"Bu anlatacaklarımdan aşka meşke bir köprü kurmaya çalıştığımı düşünmeni istemem, sadece biraz konuşmak istedim Osman. İnsan her şeye alışıyor. Bu iyi mi, kötü mü halen bilmiyorum ama işe yaradığı kesin. Seni görmeden yaşayamayacağımı sandığım, kalbimin ağrısından uyuyamadığım günler çoktan geride kaldı. Ama yine de, nadiren de olsa, ilginç şeyler oluyor ve eski alışkanlıklarla ilk iş telefona sarılıp sana anlatma ihtiyacı duyuyorum. Ayrılığın en kötü tarafı şahidini kaybetmek sanırım. Birileri bilmeyince, bazi şeyler hiç yaşanmamış gibi oluyor çünkü. O yüzden izninle biraz anlatmak istiyorum Osman."
Bu Hikaye Senden Uzun Osman. Aylin Balboa'dan okuduğum ilk kitap. Yazarın dili öyle samimi ki okurken bazı yerlerde gözlerim doldu, bazen de kahkaha attım.
Kitap bir kadının uzun ilişkisinin sancılı ayrılık süreçlerini yirmi mini öykü şeklinde anlatıyor. İlk olarak Kafa Dergisi'nde yer almış bu öykülerin bazıları ve geçtiğimiz aylarda da kitaplaştırılmış.
Kitaba gelecek olursak, bir Osman var kitapta (herkesin bir Osman'ı vardır) ve Osman'ın gidişine duyulan kızgınlık, kırgınlık, korku, sevinç, üzüntü var ve en sonunda da kendini buluş. İşte bu yüzden okurken "evet işte ben de böyle hissetmiştim" dediğiniz yerler çok olacak. Ayrılık sonrası o gitgelli ruh hali öyle iyi anlatılmış ki kitap boyunca Sezen Aksu'dan Git şarkısını dinliyormuş gibi oluyorsunuz bir nebze.
İyi okumalar.
Özdemir Asaf’ın az sözle çok şey anlatma sanatının üstâdı olduğunu, anlaşılmak için değil anlamak için şiirler yazdığını… Zordur dili
