Yedi arkadaş, Shakespeare, trajedi ve cinayet.
“Size bir soru daha sorayım: Hangisi daha önemli, Caesar’ın öldürülmesi mi yoksa yakın arkadaşları tarafından öldürülmesi mi?”
Yazarın yazım diline hayran kaldım. Kitabı sadece okumadım gerçekten onu yaşıyor gibi hissettim.
Kitabın başlangıcından itibaren stresli ve endişeliydim. Kitap karanlık ve dramatik şeyler olacağına dair işaretler veriyor ve kırılma noktasına yaklaştıkça kalbim endişe ile titriyordu. Bir noktadan sonra o endişeyi kaldıramayıp sonunu öğrenmem gerekti. Kitabın sonunu okuyup kaldığım yerden devam ederken yine de asla kalbim heyecandan titremeyi bırakmadı. Son iki bölüm kala artık ağlamaya başlamıştım.
Oliver ve James.. bu ikisi için diyebilecek o kadar şey var ki… Kitap boyunca ikisi arasında ki kimyayı gördükçe evet şimdi diye düşündüm şimdi o ip kopacak ama ne yazık ki sürekli gerilmeye devam etti. Koptuğunda ise artık çok geçti.
Kitabın sonunda ki konu hakkın da ümitliyim, biraz internette araştırınca herkes hem fikir olmuş gibi öyle değilse bile benim için öyle, öteki versiyonunu kaldıramam.
