Nobel edebiyat ödüllü yazarın okuduğum ikinci eseri olan 
Gitanjali 'de dünya ile bağını koparıp tamamiyle uhreviyata yönelmiş bir insanın içsel bir ruh hali mevcut. Düz yazı ve "şiirimsi ilahi" temalı bu kitapta yazarın kendi ruh dünyasını görmek mümkün, zira yazarı biraz araştırdığımda bu kitabı eşini ve iki çocuğunu kaybettikten hemen sonra yazmış olduğunu öğrendim. (Bu acılı babanın tüm eserlerini okumayı ahdettim) . Yaşamış olduğu bu travma sonrasında aklınıza hemen isyan gelmesin ki zaten kitapta İsyanın zerresi yok tamamiyle bir adanmışlık ve bağlılık üzerine ilerliyor ilahiler, yakarışlar. Allah'tan Hürriyetini talep ederken bile bir acziyet, bir utangaçlık göze çarpıyor.
"Hürriyet benim tek arzumdur, fakat onu ümit etmekten utanıyorum." SS 12
Kitaptaki yer yer anlam karmaşasını da çeviriye bağlıyorum. Genel hatlarıyla bakacak olursak kitap ortalama bir kitabın sunabildiğinin biraz azını size sunmakta. Beğenme derecem 6.
İyi okumalar
Evcilleştirmeye çalıştığınız her sevginin, nefretinden doğacaksınız.
Bilginize.
Şiirimsi ;)
Düzlükte yaşayan öteki ağaçların dediğine göre, ormanın güzelliğine güzellik katan yemyeşil bir şiire benziyordum.
Everest YayınlarıKitabı okudu
~Düş Çürükleri ~
Yazar ; Ayarsız, Porsuk Kültür, Deliler Teknesi, Bayan Yanı, Bir Kitap Bin Dost, Kalender gibi edebiyat dergilerinde yayınlanmış olan hikayeleri derleyip yanı sıra yenilerini de eklemiş kitapta. Ayrıca yazar kitapta aralara şiirimsi tadında denemelerini de eklemiş ve bu denemelerine "Noktürn" ve "Cemre" isimlerini vermiştir.
Noktürn; geceleri bestelenen duygusal şarkılara verilen isimdir. Bu sebepten dolayı yazar "Noktürn" adını verdiği yazılarını geceleri kağıda döktüğü iç sesi için kullandığını söylemektedir.
Cemre; ikisi şubat ayında ve biri mart başlarında olmak üzere, birer hafta arayla önce havada, sonra suda ve daha sonra da toprakta oluştuğuna inanılan sıcaklık yükselişine denmektedir. Bu sebepten dolayı yazar "Cemre" adını verdiği yazılarını ise cümlelerin düştüğü yerler ısınsın manasında kullanmıştır.
Yazarın yazmış olduğu hikayeler öyle neşeli hikayeler değil. Hep bir hüzün damlıyor cümleler arasında ama yine de akıcı ve sürükleyici olmasıyla içimizi ısıtıyor okunanlar. Yazarın okuduğum ikinci kitabı ve anlatımını sevdiğim bir yazar.
Kitap Şuuru
Şiirimsi bir şey
Yaz yağmuru gibiydi o gün
Tasasız, endişesiz ve hafif
Seni gördüğüm gün
Kalmıştım nefessiz,
Dalmıştım derinlerine
Bir daha gelmeyeceksin muhtemelen
Yaz yağmuru gibi
Çok seyrek ve hızlı
Bakışınla delip geçişi
Beni uzun uzun inceleyişin
Ve son gülümseyişin
Yaz yağmuru gibi nadir gülümseyişin...
Sadece derinlerine dalmıştım
Kıpırdayamamış, konuşamamıştım
Yaz yağmuru gibi geçip gitmiş
Ardından bakakalmıştım
RT?
Göğe aşıktın sen, küçüğüm.
Ne oldu da okyanusa buladın kalbini?
Baksana şimdi geride solan zambaklara;
Nasıl da üzüldü yıldızlar, yokluğuna.
“Öğret bana, nasıl unutulur düşünmek?”
Bazı bazı dökülür kederli bir şiir,
Dikiş tutmayan o ilk sancıda birikir.
Birikir serzenişler, birikir tutam tutam
Ölüyorum acıdan ne eksik ne de tam.
Ekim toparlandı gitti işte
Kasım filan da gider bu gidişle..
"Sizden ricam yavaş olmanız" dedim, "Beni ağır ağır öldürün ki, son bir şiir daha yazayım kalbimin kadınına"
bana söyle / bu dertten ölebilirim / ağrı kesici / ateş düşürücü ve kas gevşetici öneriyor doktor / oysa bana his gevşetici lazım / nereden bulabilirim.
kurtulmak mümkün müdür bu şizofren çağın nosyonlarından / halüsinasyonlarından / depresyonlarından...
