sadece a ve z. sadece iki harf. ama aralarında koca bir alfabe var. o alfabeyle yazılmış o binlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o ili harfin arasında.
Çok genç diye düşündü Winston , hala hayattan beklediği bir şeyler var , başına bela olan birini uçurumdan aşağıya itmenin hiçbir şeyi çözmeyeciğini anlayamıyor.
o zamana kadar bana onca yabancı kalmış, onca anlamsız bir biçimde yanımdan gitmiş olan şehir işte şimdi yaşamaya başlamıştı bende ancak şimdi yeniden yaşıyordum çünkü artık senin yakınımda olduğunu seziyordum.
seni suçlamıyorum sevgilim , seni suçlamıyorum bağışla beni eğer kalemimin mürekkebine arada sırada bir damla acı karışıyorsa bağışla çünkü çocuğum bizim çocuğumuz hemen şuracıkta mumların ışıkların altında ölü yatıyor...