536 syf.
8/10 puan verdi
Yazar kitabı tanrısal bakış açısıyla yazmış. Tebriz, Bakü, Eskişehir, Trabzon, İstanbul demeden her yeri dolaşmış. Yazarın anneannesinin ve dedesinin bir tür tanışma hikayesi denebilir aslında. Settarhan'ın önce Azam ile daha Sofya ile biten acıklı ilişkisinden sonra evleneceği kadını Zehra'yı bulmasını anlatıyor. O sırada Karadeniz'deki Rus işgali ve ordan Zehra'nın ailesinin 2 yıl kadar uzakta kalmasını konu ediniyor. Settarhan Azam'ın ihanetinden sonra doğup büyüdüğü yeri terkederek babası Mirza Han ile bağını koparıp yeni bir hayat kurmakta kendine. Yazar en sonunda dedesini tanıyan Behzat Amcasını bir günlüğüne ziyaret ederek romanı sonlandırmış. Bolca aşk alıntıları yaptığım bir kitaptı ve tabi ilk kez inceleme yazdığım kitap da. Bir hocamın ısrarı üzerine edinmiitim kitabı. İyi ki okumuşum. 
Nazan Bekiroğlu
İçim içime sığmıyor. Kolay değil, dedemle anneannemin ilk görüşmelerine tanık oluyorum.
Ben, "Kaderin akıl almaz haritasında her şey sanki bu an için tanzim edilmiş" diye düşünüyorum. Balkan Harbi sanki bu iki çift gözün karşılaşması için çıkmış, İsmail gibi Celil Hikmet de "gitti de dönmedi" oluvermiş; Ruslar Trabzon'u sanki bu yüzden işgal etmiş, muhacirliğe bu yüzden çıkılmış, Settarhan Azam'ı ve Piruz'u gölün kıyısında bu yüzden yakalamış, Tebriz'den ardına bile bakmadan bu yüzden ayrılmış, kaybettiği yazgısını Sehend Dağı'nın en zorlu tepesinde bulmuş, Batum'da Sofya'nın kitapçı dükkânının kapısını bu yüzden çalmış bu yüzden kapatmış. Bolşevik İhtilâli
bile sanki bu yüzden patlak vermiş, Settarhan arkasında bir idam hükmü bırakarak bir motorla Trabzon'a kaçsın diye. Zehra bu yüzden Harşit kıyısında çakılıp kalmamış ya da o ceset yatağında yitip gitmemiş, geri dönmüş. Bütün mümkünler arka arkaya dizile dizile, iki çift gözün karşılaşmasına gelip dayanmış. Bir tek an. Milyonlarca ihtimal arasındaki tek mümkünün gerçekleşmesi için yaşanmış bütün bunlar. Tek mümkün, "O benim işte".
Sonra o da Settarhan'in yüzüne bakiyor kisacik bir an, kizariyor, gözlerini hemen yere indiriyor.
Ben, "Kaderin akil almaz haritasinda her sey sanki bu an için tanzim edilmis" diye düsünüyorum. Balkan Harbi sanki bu iki çift gözün karşılaşması için çıkmış, Ismail gibi Celil Hikmet de "gitti de dönmedi" oluvermis; Ruslar Trabzon'u sanki bu yüzden isgal etmis, muhacirlige bu yüzden çıkılmış, Settarhan Azam'ı ve Piruz' u gölün kiyisinda bu yüzden yakalamis, Tebrizden ardina bile bakmadan bu yüzden ayrilmis, kaybettigi yazgısını Sehend Dagi' nın en zorlu tepesinde bulmus, Batumda Sofya nin kitapi dükkâninin kapisini bu yüzden çalmis bu yüzden kapatmis. Bolsevik İhtilali bile sanki bu yüzden patlak vermis, Settarhan arkasinda bir idam hükmü birakarak bir motorla Trabzon' a kaçsin diye. Zehra bu yüzden Harsit kiyisinda çakılıp kalmamis ya da o ceset yataginda yitip gitmemis, geri dönmus.
Bütün mümkünler arka arkaya dizile dizile, iki cift gözün karsılaşmasına gelip dayanmis. Bir tek an. Milyonlarca ihtimal arasindaki tek mümkünün gerçekleşmesi için yaşanmış bütün bunlar..
Sayfa 506Kitabı okudu
Tebessüm, Settarhan'ın dudağının kaytanında uzun süre gezindi. Hayatının yelkeni rüzgârla dopdoluydu ve hissettiği şey, harikuladeydi. Hayatına bundan sonra ne dolacaksa bunun hayatının evvelinde karşılığı olmayan bir şey olması gerektiğini hissetti, unutulmuş her şeyi bir daha unutmak için. "Sofya" derken kalbinde ne aşk ne dostluk olan o duygunun eşiğini geçtiğini ve daha önemlisi Sofya için korktuğunu hissetti. Birisi için korkmak, onu korkutacak her şeyin önüne set olup uzanmak, çoktandır unuttuğu bu duygu ne kadar da güzeldi.
Sayfa 383Kitabı okudu