Öncelikle okuduğum ilk Grange kitabıydı o yüzden bu kadar heyecan normal mi bilmiyorum ama kesinlikle en iyi polisiye-gerilim kitaplarım içinde ilk üçe girer. Başlarda içine girmekte çok zorlandım çünkü bana ilk 150 sayfada falan verilen bilgilerin ne işime yarayacağını anlamamıştım. Bu durum elimden bırakmama sebep olan kitaplardan değildi kesinlikle, merakla devam ettim. Kitabın yarısından sonra inanılmaz bir gerilim ve heyecan beni tamamen içine aldı ve dün sabah dörde kadar okudum en sonunda pes edip son yüz sayfa kala bıraktım. İyi ki o son sayfaları yeni bir güne saklamışım. Tüm olayın seyri öyle bir noktaya evrildi ki nefesimi tutarak, karakterlerle birlikte korkarak, gözlerimi satırlardan bir saniye bile ayırmadan okudum her sayfayı. Kafamda kurduğum kötü bir son vardı çünkü mantıklı olan buydu ya da bunun biraz daha iyileştirilmiş versiyonu evet tam da öyle oldu diyecekken hala beni bekleyen sayfaları görünce pusuya düştüğümü anladım. Belki ben yazarın kalemiyle yeni tanıştığım için belki de normal bir olay örgüsü beklediğim için bilemiyorum sonunu asla tahmin edemedim. Beni resmen tokatladı, öyle bir şok yaşadım neler olacağını anladığımda. Muhteşem bir kitaptı. Bir katilin ruhuna bu kadar yaklaştıracak başka bir şey okuduğumu sanmıyorum. Verilen her detay tüyler ürpertici ama hayranlık vericiydi. Yazarın okuduğum ilk kitabı evet ama asla son olmayacak.
Büşra Sanay'ın kitapla ilgili bir konuşmasını izledim. İncelememi yazmadan önce bana da bir fikir olur diye düşündüm. Ancak kitabın neredeyse her bölümünde olduğu gibi yine tüylerim diken diken oldu, zaman zaman gözlerim doldu ve gerçekten ağırlaşmış hissettim. Ben bunları sadece okurken ya da dinlerken bu kadar etkileniyorsam,
