Özlersin..Burnunda tüter...
Ama gidemezsin, ulaşamazsın...
O gözünün önündedir ama,
Sen ona varamazsın..
Tel örgülerle sınırlamıştır kendini,
Yaklaşamıyorsun mum'a pervane misali.
Keşke..diyorsun. Keşke gururu bıraksa da
Sarılsa anıların vazgeçilmezliğine.
O da "Özledim!", dese.
"Sensiz dayanamadım!" dese..
"Senden gitsem de, yolum yine senden geçti, sana geldim!" dese..
Yarım kalan hayalleri tam'a ulaştırsa keşke...
İmkansızlığın boynunu vursa, hasrete kelepçeler taksa..
Gurur var değil mi? Gururun kamçısı aşktır.
Aşkı'na sahip çıksa, "Ben senden öte yar sevemedim." dese..
Çok mu? Sevdaya sahip çıkmak çok mu zor?
Ben özledim ama diyemedim.
Söyleyemedim.
Duyar mı? Sesim dizelerime saklıyken,
Duyar mı? Kim bilebilir ki.
Bir tek acı çeken bilir....
Kitabsever
sessiz öptüm nefesini.. söyleyemedim...
Bütün yalnızlar çok benzer;
Sanki isimler sadece değişir.
Pardon, adım ne acaba ?
Sayfa 60 - KuşlarKitabı okudu
Seni sevecektim. Söyleyemedim.
Sayfa 47 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Bir dakika evvel, elimde kalem kağıt yokken, seninle konuşuyor, sana yazıyordum. Elimde kağıt kalem olmadan yazı yazdığımı söylediğim halde senin karşımda olmadığını söyleyemedim. Şunu bir şair yahut deli kafasının tuhaflığı say! Sen karşımdaydın. Bunu söylemek güzel bir şey değil, değil ama galiba samimi. Bütün benim gibiler sevgililerinin karşısındaymış gibi olurlar; sürüden ayrılır mıyım?
06.02.2023 04.17
O geceyi anlatmaya çalışmak ne kadar doğru bilmiyorum, ya da ne kadar kendimi ifade ederim onu da bilmiyorum. Bazı acılara sözler anlam yüklemiyor, tesirsiz kalıyor. 2022'de Haziran ayında öğleleyin yatak alttan üstte doğru sıçradı tabi bu durum bana normal gelmedi. Herkesin dilinde bi maraş depremi vardı zaten, hep ne zaman olacak
Ne zaman vaktin var ? dedi. Her zaman. Ona bunu söyleyemedim tabii. Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz.
Sayfa 43Kitabı okudu
"Bir sözcük, bir tek sözcük çoğu zaman onları aydınlatmaya yeter, ben o sözcüğü bulup söyleyemedim."
Sayfa 27Kitabı okudu
" 'Ne zaman vaktin var ?' Dedi.
Her zaman .
Ona bu sözü söyleyemedim tabi. Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz çünkü..."
KIZ ÇOCUKLARI SUSTURULUYOR!
Arkadaşım anlattı bana dedi ki;
"Ben 7.sınıfa giderken erkek kuzenim bana cinsel temasta bulundu benim iznim olmadan. Aileme bir şey söyleyemedim. 8.sınıfta o kuzenimin abisi de cinsel temasta bulundu bana. Bu böyle bu zamana kadar devam etti. Aileme anlatamadım anneme söyleyemedim. Bir gün kuzenim sırf ben evde tek başımayken eve gelebilmek için tesbih ve cüzdanını bizde unutmuş gibi yaptı. Evde kimse yokken almaya geldi. Kapıyı açar açmaz kendimi lavaboya kilitledim çıkıp gitmesini bekledim. Kapı sesi geldi gitti sanadım ama gitmemiş. Beni kandırmış, lavabodan çıktım ve oturma odasına doğru giderken beni kenara sıkıştırdı ve bana yine o iğrenç elleriyle dokundu. Artık dayanamadım ve rehberlik hocasına anlattım durumu. Olay ailemin kulağına gitti. Karakola kadar taşındı olay. Şikayette bulundum. Bir süre sonra şikayetimi geri çekmem için hem ailem tarafından hem de avukatım tarafından zorlandım. Şikayetimi geri çekmek zorunda kaldım. Benim ailem sustu ve bana da susmamı söyledi. Beni susturdular. Ben susturuldum. Evin içine girdiğim zaman bana o gün yaptıkları aklıma geliyor sürekli. Ailem bana unut dedi normal şeyler bunlar dedi ve bende sustum." dedi.
BU OLANLARIN HİÇBİRİ NORMAL DEĞİL! NORMALLEŞTİRİYORLAR!
KIZ ÇOCUKLARI SUSTURULUYOR. AİLELERİ TARAFINDAN. HANİ NAMUS BEKÇİSİ OLAN AİLELER VAR YA. NAMUS SESSİZ KALMAKLA KORUNMAZ. BUNU UNUTMAYIN. VE BU İĞRENÇ DURUMLARI NORMALLEŞTİRMEYİN! LÜTFEN!!!
Bugün neden sevilmiyorum diye yakınırken dershanede;arkamdan biri çikolata uzatıp(annem geçen hafta vefat etti, onun adına bir fatiha okurmusun) dedi.
"yutkunamadım olduğum yerde kalakaldım, hiçbirşey söyleyemedim."
Açtım elimi fatiha okudum sonra oturup tekrar düşündüm; acaba benim başıma böyle birşey gelseydi "Allah etmesin" şuan hayatta olabilirmiydim? Cidden derdimiz var diye yakınıyoruz ne dertler var.
Bayrama annesiz girmek Veyahut babasız.
Tüm annelerin ve babaların ruhuna fatiha 🫠
Annem'e
Hiç aranızda böbrek taşı düşürmüş olan var mı?
Acısını çeken bilir derler ya! Sabahın beşi miydi neydi, belimin sol alt yanında korkunç bir ağrıyla uyandım ama öyle böyle değil kendimi yataktan zor attım, yerimde duramıyorum. "Ah anne! vah anne!" diye inlerken annem yanımda bitti bile...Korkusundan eli ayağına dolandı, babam da arkasında.
-Bey, götür şu kızı bir acile de iğne yapsınlar, rahatlar belki. Babam ordan:
- Birazdan geçer ya! Hem şimdi bir sürü masraf olur, biliyosun son günlerde bel fıtığından çalışamadım nerden bulucağım parayı.
Annem:
-Görmüyormusun kız nasıl acı çekiyor dediyse de babam pek oralı olmamıştı. Sevmezdi babam doktorları, kendisi de doktora gitmezdi ki suçlayamıyorum. Annem son çare soluğu komşuda aldı. Beni alel acele Acil'e götürdüler, iğneyi vurulduktan 10 dk. sonra kendimi yeniden dünyaya gelmiş gibi hissettim. Doktor böbreklerimde taş olduğunu ve tedavi edilmem gerektiğini söyledi...İğneler, antibiotikler vs. Annem hastaneden çıkar çıkmaz direk kuyumcuya yüzüğünü satmaya gitti. Yüreğime oturdu, çok zoruma gitti ama hiçbir şey söyleyemedim. Ant içtim ne olursa olsun o yüzüğün daha iyisini ona alıcam diye ve aldım da...Ah annecim, senin hakkın nasıl ödenir? Şimdi ben anne oldum ve seni daha iyi anlıyorum. İnsan nelerini feda etmez ki evladı için ya da nelere katlanmaz ki!