“ Günlük tutanlardan değildi. Ama işe yarayacağını düşündüğü cümleleri biriktiriyordu. Hangi zamanda ve hangi gereksinime yanıt vereceğini bilmediği cümlelerdi bunlar. Yaşama, ölüme, dostluğa, aşka dair sözler biriktiriyordu. Sonra sonra şiirler çıktı karşısına. Şiirin bir zamanı olduğuna, ancak doğru karşılaşmayla o imgelerin kavranacağına neden sonra karar verdi. Şairlerin zamanı vardı demek…”