BU GÜN 23 NİSANMI?
Bu gün 23 Nisan!
Neşe dolamıyor maalesef insan!
"Küçük hanımlar, küçük beyler... Sizler hepiniz, geleceğin bir gülü, yıldızı, bir bahtın aydınlığısınız. Memleketi asıl aydınlığa boğacak olan sizsiniz. Kendinizin ne kadar önemli, kıymetli olduğunuzu düşünerek ona göre çalışınız."
23 Nisan, Türkiye milli tarihinin başlangıcı ve yeni bir
Çok öfkeli insanlarız. Eskiden bizimkiler daha da öfkeli insanlarmış ya... Neden bu kadar öfkeliyiz, neden bu kadar gözü dönmüş kişileriz, soğukkanlılıkla bir işe sarılıp onu niçin sonuna kadar vardıramıyoruz? Bir arkadaşım var, çok zamandır öfke üstüne konuşuyoruz onunla. Günlerdir, şu öfke duygusunun altından girdik, üstünden çıktık. Diyor ki, öfke bir kendine güvensizliktir. Öfke çaresizliğin arkasından gelir. Daha da ağır konuşuyor, öfke dünyayı tanımamaktan, bilgisizlikten gelir. Ben burada öfkeyi savunacak, kutsallaştıracak değilim... Bazı yerlerde arkadaşımın düşüncesine katılıyorsam da, bazı yerlerde onunla birlik olamıyorum. Öfke büyük bir inancın sonucu da olabilir gibime geliyor. Öfke, kör bir duvarla karşılaşan, aydınlığı görmüş insanın öfkesi de olabilir.
Aracısız Allah'ın kitabını okumayan dinlemeyen var yahu!
Bizimkiler yorumcunun hayranıdır yani, asla hiçbiri pınarlara yaklaşamaz. Varıp da eğilip de kendi içtiği bir yudum su yoktur. Boğazından geçen başkasının çiğneyip özünü usaresini alıp bunun ağzına gıda diye tıktığı lapadır. Bu zıkkım için de yavru
kuş gibi dünyanın yaygarasını koparır. Yani bizim millet aracısız iş göremez, aracısız hiçbir şey yapamaz, evlenemez bile...
YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
Daha önce de kitaplarını keyifle okuduğum hatta karakterlerini günlerce unutamadığım sevgili 
lavi in yepyeni kitabıyla geldim bugün.Yayın hayatına rengarenk giren @lollayayinlari nin da ilk kitaplarindan biri #birsubitkisininhatıraları .
Hikayede ilk Nilufer'in nişanı karşılıyor bizi.Ama bunda bir şeyler eksik gibi, kızımız bu
Evet, şu an aynı odada kardeşim ders videosu izliyor ben de nefret ettiğim ingilizce sınavına hazırlanıyorum. İngilizcem berbattır ve daima düşük alırım. Tek kelime anlamam. En son kitabı parçalamıştım ama hâlâ iş görüyor. Kardeşimle tartışmıştık, o yüzden videonun sesiyle birlikte tahammül seviyem daha da çok sınanıyor. Yan odada diğer kardeşim sesli bir şekilde ders çalışıyor. Televizyonda aptal bir program veya dizi açıktır eminim ki. Televizyon açık ama genelde pek oralı olmuyor bizimkiler, telefonlardan başka türlü sesler yükseliyor. Başım giderek daha da ağırlaşıyor ve ağrıyor. Çıldıracağım. Önümdeki kitabı yırtıp parçalara ayırmamak için zor tutuyorum kendimi. Çalışmasam mı? Aldığım ilk düşük ingilizce notu olmaz. Bir insan neye çalışacağını ve nasıl çalıcağını bilmeden nasıl bir şey öğrenebilir ki! Her şeyi geçtim, sevmeden nasıl olur?
Harp meydanını görmeliydin, Rus ölülerinden toprak gözükmüyordu. Kazan nehri cesetler ile doldu. Bizimkiler köprü yapmaya lüzum görmeden bu cesetlerin üzerinden öbür sahile geçtiler. Nehirde günlerce su yerine kan aktı.
Dağ yolundan gelen bir uğultu duydu.Uğultu büyüyerek yaklaşıyor, yer titriyordu.
Neydi ki bu?
Birden dağın içinden kalpaklı süvariler çıkıverdi.
Kadın çığlığı bastı:
"Bizimkiler! Kemal'in askerleri!"
Köyün muhtarı şükür secdesine kapandı.
Rezil işgal sona ermişti.
Sayfa 614 - BilgiKitabı okudu
Filistin asrın Endülüs'üdür. Tarihe yalnız bırakılan bir medeniyet olarak geçecek.
Halk olarak Gazze konusunda yöneticilerimizden şikayetçiyiz. Ne gariptir ki yöneticilerimiz de Gazze konusunda bizden şikayetçi. Siyasetçi seçmenden şikayetçi. Sanatçı siyasetçiden şikayetçi. Bizimkiler öbür devletlerden şikayetçi, öbür devletler bizim
Bıktık gölgelerinde yaşamaktan, kırıntılarıyla geçinmekten,
patlangaç kesekağıtları gibi yozlaşmış sözler duymaktan.
Bir onların ellerine bak, bir bizimkine, bizimkiler yarık.
Nicedir kazarız toprağı, toprak bize, bereket onlara,
gak deyince su, guk deyince et.
Sayfa 91Kitabı okudu
