Sükûtu ganimet bilmeyen ve sükûtun faziletini anlamayan kimse konuştuğu zaman boş ve lüzumsuz şeyler konuşur. Onun için dili muhafaza etmek gerekir.
Konuşmanın yerini tutan işaret ve yazı hususunda da aynı şekilde dikkatli olmak, özellikle kitap, makale gibi konularda daha çok dikkatli olmak gerekir.
Sayfa 122 - Erkam YayınlarıKitabı okudu
O sükûtun bir dili var da anlamak için yürek lazım..
Sükûtun da bir dili vardır....
Sessizliğin bir güç olduğu söylenir; bambaşka bir anlamda, sevilen kişinin emrinde, korkunç bir güçtür. Bekleyenin sıkıntısını artırır. Bir kişiye yaklaşmaya insanı en fazla davet eden şey, kendisini ondan ayıran şeydir; sessizlikse, aşılması en imkânsız engeldir.
Sayfa 116Kitabı okudu
Sükûtun Dili
...
Şeylerin hakikati sözden ibaretse, kelimelerin ilahî tınısını nasıl işiteceğiz peki?
...
Susarız; zira çok defa düşüncemizin âfet kesilmiş dehşetine denk olan ifade, söz değil sükûttur. İşte bu içli bu şuurlu sükût hengâmesinde bir zaman gelir ki mazi, içtiği afyonlu şerbetin tesirinden kurtulan bir sarhoş gibi, yavaş yavaş uyanarak, bize sırlarını, maceralarını, yılların ardına gizlenmiş aziz hatıralarını, sükûtun dilsiz dili ile
Kendini sen-ben kavgasına kaptırmış, bütün kaygısı “nefsani Saadet”ile mal ve mülk peşinde koşan, araba, apartman, makam,
mevki ve şan şöhret arayan,
Vatanı, milleti, bayrağı, dini, dili tahrip edilirken “masasından ve kasasından” başka tasası olmayan zavallı bir toplum olduk maalesef....
Koca Yunus bu konuda ne demiştir:
🌹“Kişi bile söz demini,
Demeye sözün kemini,
Bu cihan Cehennemini,
Sekiz Uçmağ ede bir söz.”🌹
Sözlerimizi anlamlandırmalıyız, samimiyetimizi artırmalıyız, sabrımızı ve anlayışımızı ortaya koymalıyız.
Kelamımız insanların ahiretine ışık, dünyasına ferahlık olmalı.
Aksi mi?
Sus da sükûtun altın olsun bari!
Ya da bir başka deyişle:
“Biliyorsan söyle ibret alsınlar, bilmiyorsan sus da adam sansınlar... vesselam
Sükûtun Fazileti
Hasan el-Basri (r.h) şunları söylemiştir: "Dilini tutmayan kimse,dinden birşey anlamamıştır." ; "Müminin dili düşüncesinin arkasındadır.O önce düşünür ve ancak doğru bulunca konuşur.Münafığın dili ise düşüncesinin önündedir.O düşünmeden konuşur."
Tasavvuf
Sükûtun lehçesini, gönül kulağı olanlar duyar Hâfız!
Gönül dili, sükût etmekle öğrenilir Hâfız! Gönüller konuşunca lisan hükmünü yitirir. Sonra da dilsiz ağızsız, sessiz sedasız bir sefer başlar sözden öze, gözden öte!
Söz, sükûtta demlenir Hâfız! Sükût ise gönülde...
lakin sükûtun dili kadar kanıyor geçmişim..
Şu karşı duvardaki çini fırına girdiğinde Hz. Musa gibi ateşi tutup ağzına götürmüştü. Bu yüzden mavi ile yeşili konuşurken dili tutuk. Mavi ile yeşil arasında incelen bir lisan turkuaz. Sükûtun incelttiği bir lehçe-i nâz.
"Bir kadının suya değiyor ayakları
İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı"
Bazen ansızın beliren şiir susuzluğumu dindirdiğim mısralardan biridir. Dudaklarımı dayadığım bir kaç kelime nedeninin bilmediğim bir şekilde rahatlatır beni.
Bu defa düşünmek istedim nedenini. Orhan Veliyi pek sevmem itiraf edeyim. Ama neden onun iki mısraı bu