Kelebeğin ömrü
Gülseren Hanım, Dr. Nüvit Hanım bir hasta gönderdi, "mümkünse hemen alıverin," diye rica etti. Şimdi onu gönderiyorum.
Tamam Tuna, bekliyorum.
Kapı vuruluyor ve içeri üç hanım giriyor. İkisinin ağlamaktan gözleri kızarmış. Biri ise şaşkın şaşkın etrafına bakınıyor. En yaşlı olan, elime bir kâğıt uzatıyor. Nüvit Hanım'ın bana
Sayfa 80Kitabı okudu
On sekizinci yüzyılın sonlarına gelindiğinde, nasıl ki Tanrı bazıları için şeytani bir boyut taşıyorduysa, Aydınlanma aklı da gözü korkmuş pek çok gözlemci için en az onun kadar karanlık, şeytani ve patolojikti.
Sayfa 54Kitabı okudu
Hepsinden irkilmişti. Ama hiçbiri ona şu yüz kadar çirkin gelme mişti. Yüzlere çirkin demekten sakınırdı oysa; kaşı, gözü, burnu, ağzı, insan şeklini yaratan Tanrı'nın hatırına. Taşıdığı can hatırına. Ama bu düpedüz çirkindi. Çünkü onu insan kılan görüntüsünü kaybetmişti. Bu yüz artık bir insanın yüzü değildi. Kaşları kaş değildi, bu bakışlar bakış değildi.
Sayfa 256
Anam hatun, büyük analarım, ablalarım, gelinlerin, prenseslerim cariye olacaktı, ölenler yolda kalacaktı. Kül Tegin karargahı vermedi... O olmasa idi hepiniz ölecektiniz..." Ölümü hakanlıkta büyük üzüntü yaratan kahraman hakkında kitābelerde şu samimî ifadeler yer almıştır (Bilge'nin ağzından): ".. Küçük kardeşim Kül Tegin öldü, görür gözüm görmez oldu, bilir bilgim bilmez oldu.. Zamanın takdiri Tanrı'nındır. Kişi-oğlu ölmek için yaratılmıştır. Yaslandım, gözden yaş, gönülden feryat gelerek yanıp yakıldım... Milletimin gözü, kaşı (ağlamaktan) fena olacak diye sakındım.
Sayfa 119
Ah
Güçlü bir el silkeledi beni sonra
Sanırım Tanrı'nın eliydi.
Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan.
Binlerce yeşil gözü olan bir zeytin ağacı gibi,
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan,
Ah..dedim sonra
Ah!
Sayfa 14Kitabı okudu
