Yalnız kalma isteği, bu açıdan bakıldığında, gerçekte bir insanın kendisiyle diyalog kurma, ilişkiye geçme, kendisini arama, kendisine ulaşma arzusunu dile getirir. Lakin bu o kadar kolay yapılamaz. İnsanlar yalnız kalmak isteyen birini gördüklerinde tedirginlik duyarlar. Çünkü yalnız kalmak isteyen kişi kendilerini terk ettiği için kaygılanırlar. Terk edilmek insan için derin bir kaygıdır. İnsanlar yalnız birini gördüklerinde hemen etrafını sarar ve onu meşgul etmek isterler. Amaçları, terk edilmediklerini hissettirme ve güven verme arzusudur. Bu yüzden, insanlardan kaçmak o kadar kolay değildir.
Sayfa 77Kitabı okudu
bir uzak sabah denizidir gittiğin kapı
ellerinde rüzgârın taşınmaz çamurları var
köpürmüş soylarımı toplarken çürüyen yanlarımdan
inan batmış şehirler gibi onarılmaz anılar
gözlerinde unuttuğum o eski aciz miras
almaya gelsem soluğumda dalgın yosun kokusu
biliyorum artık hiçbir gemi beni taşımaz
ve yeniden büyür içimde mağrur bir zakkum gibi terk edilmek korkusu
Murathan Mungan
Kimbilir bu çivit mavisi odada ne yıldızlar seyredildi geceleri... Belki evin gelini yorgan yerine örttü maviyi mutlulukların üstüne... Belki o gelin bir daha mavi odalarda yatamadı...
Terk edilmek ölümün öteki adı!
Ahlı malın ne kendi yüzü gülüyor, ne de içine girenin...
Vraşno'da başladım ahlar dünyasını görmeye.
“Felaketlerin en travmatik yanları, insan bağlarını paramparça etmeleridir. Sizi sevmesi gereken insanlar tarafından size zarar verilmesi, onlar tarafından terk edilmek, kendinizi güvende, değerli ve insan gibi hissettiğiniz bire bir ilişkilerinizden mahrum bırakılmanız çok ciddi yıkıcı deneyimlerdir. İnsanlar kaçınılmaz bir biçimde sosyal varlıklar olduğu için, başımıza gelebilecek en büyük felaketler ilişkisel kayıplarla ilgilidir.”
Sayfa 271 - Okuyan usKitabı okudu
Neyse! Dönelim bağımlılığın daha hayattayken yok edilme şekillerine... asla bitmezler. Şekil değiştirirler. Terk edilmek istenenin yerine yeni bir tane konur, o kadar. Tek yol budur bir bağımlılıktan kurtulmak için. Bağımsız insan yoktur. Dolayısıyla kendimize en yakışanları seçeriz.
Sayfa 514Kitabı okudu
Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak... Bunların hangisinden daha çok korkuyorum?
Belki de unutulmak en kötüsü.
Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep.
Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim.
Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam.
Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi...
bağımsız insan yoktur…
Dönelim bağımlılığın daha hayattayken yok edilme şekillerine… Asla bitmezler. Şekil değişirler. Terk edilmek istenenin yerine yeni bir tane konur, o kadar. Tek yol budur bir bağımlılıkdan kurtulmak için. Bağımsız insan yoktur. Dolayısıyla kendimize en yakışanları seçeriz. Ben sigara içeyim, beni uzun gösteriyor deriz ya da insanları çok seviyorum, hep onlarla birlikte olmak, kalabalık arkadaş grupları arasında yürümek istiyorum deriz, insan eti bağımlısı olduğumuzu itiraf etmenin daha kibar bir yolu olduğu için…
Çünkü terk etmek ret ile, terk edilmek kabul ile başlıyor.
Sayfa 79
Dünyanın en analitik düşünen insanlarını kaderci insanlara dönüştüren, her zaman denklemin çözümsüzlüğü olurdu. Mantığın sınırları terk edilmek zorunda kalındığında sığınabilecek tek bir liman vardı. O da inançlardı.
Sayfa 456Kitabı okudu
Terk edilmek ölümün öteki adı!