AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
•Bana ait kısa bi kesit•
Uykuyla uyanıklık arasındaki o sıkışmış katranım, uyandığım da ki o kimsesizlik. Ben kimim? Belki herkes belki hiç kimseyim. Belki senim belki sensiz belki bensizim. Flu ve yorgun. Ensemde suretimin değişmiş kopyasını taşır yürürüm. Masum bir maskeydi benim kalabalığım. Oysa ne çok yalnızdım. Ben kadar karanlıktı yalnızlığım. İçimden dışarı sızan şeffaf kandı gözyaşlarım. Bitkinliğim sonbahar tadı veren saç tellerimden süzen yapraklarım. Yağışlı mevsimden kurtulamamış şehir edasında yürüyen solgunluğum. Ve içimde birikmiş o toprak kokusu... Kafamın karışıklığı kadar anlamsızdı haykırışlarım.. Bir yandan Dipçik gibi sağlamım, öte yandan kar tanesince erimeye müsait narinlikte her yanım.
(Okuduğunuz için teşekkür ederim yorumlarınızı bekliyorum.)
Kimya gibi sevginizi zerresine kadar hissettirenlerden misiniz?
Şems gibi her şeyi içinizde yaşayanlardan mısınız?
Okuduğum hiçbir kitap beni bu kadar derinlemesine etkilememisti. Bu kitabı okuma kararını Elif Şafak'ın
Aşk kitabını okuduktan sonra karar verdim. Kitap geniş çaplı anlatmamasına rağmen Şems ve Kimya
aşkına merak uyandırıyordu. Kimya'nın hayatını anlatmak ile başlıyor kitap. Daha sonra Mevlana ile
karşılaşıp Şems ile tanışmasına doğru ilerliyor. Aslında kitap tam da burdan başlıyor. "Allah'ım beni Şems
ile yarala! Öyle yarala ki akan gözyaşlarım cehennemi söndürsün. Ağlamaktan kör olup görmesem de
cennetini. Sen varsın ya!" diyor Kimya. Aşkını her zerresine kadar anlatır sanki bu cümleleriyle. Şems ise
içinde tutar, ta ki Kimya hatun hastalanıncaya kadar... Sahi insan kaybedince mi anlar sevdiğinin değerini?
Neden kaybetmeden bilemez? Kimya Şems'e ben ise Kimya'nın aşkına aşık olandım. Gözyaşlarımı akıtan
tek kitaptı 
Aşkın Gözyaşları 3 . Sinan Yağmur'un da dediği gibi "Herkes kendi yüreğinin diline uygun kitaplar okur".
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim. Sevgiyle kalın.
Mavi’den Bir Mürekkebin Biriken Düş’ümü
Hafifçe mora çalan bir pembe, kenarları beyaz, yer yer kopmuş oyalı. Katlamayı bilmem, becerememde zaten, hep bir terslik, hep bir orantısızlık hesabı ve ciğerlerimi yosun gibi kurutan şu hava, işte benim inzivai yaşamım, köşküm, hayatım. Kurtarılmayı beklediğim ve her gün, her yeni gün, her Allah’ın günü insanların gözlerindeki pencereyi
"Kul yara açar, Allah Kapatır."
Ortokul ve lise dönemlerimde hayranlıkla okuduğum 
Ahmed Günbay Yıldız kitaplarından, sıcacık bir köy romanı olan 
Yanık Buğdaylar eserini okuyunca yine kendimden geçmişim. Her sayfasını tez bitmemesi için zorla çevirdiğim bir kitaptır benim için.
Kitaba başlar başlamaz akıcılığına kapılarak, zamanın nasıl geçtiğini bile farkedemediğim anları olmuştur. Köy hayatını
