- Ben de şimdi gençlere onu anlatıyordum. Yemek kitabı deyip geçmeyelim. Ünlü Alman bilgini Hehn kavimleri "soğan seven veya sevmeyen milletler" diye ikiye ayırıyor. Türkler başlangıçtan beri soğan seven milletler arasında yer alıyorlar. Türk kültürünün hazinesi olan Kaşgarlı Mahmud'un eserinde pek çok soğan çeşitlerinin yazılı olması da bunu gösteriyor.
Aytekin Ataay
Altay Türklerinde doğumdan sonra ilk telâffuz olunan kelime veya ilk müşahade edilen olayı belirten cümle veya kelime çocuğa özad olarak verilmektedir. Bu usul diğer birçok Orta Asya Türk Kavimleri arasında da yaygındır. Bunun örneği "Ay Toğdu” adında görülmektedir*. Fakat diğer bazı hukuk sistemlerinde ise, tamamen aksi kabul edilmiştir. Yâni, bu hukuklarda kullanılabilecek olan özadlar sınırlandırılmıştır. Meselâ Fransız hukukunda ancak çeşitli takvimlerde mevcut adlarla, tarihte ün almış bulunan şahsiyetlerin adları özad olarak kullanılabilmektedir.** Keza Roma hukukunda kullanılabilecek olan özadlann sayısı otuz tane idi. Hatta daha sonraları —bazı adların kullanılmaması yüzünden— bu sayı daha da azalmıştı***
Türk ; Kuvvet, güç
Türkçede cins ismi olarak eskiden beri mevcut olduğu bilinen Türk kelimesinin Altaylı (Seyhun Nehri kuzeyi ve doğusu) kavimleri ifade etmek üzere 420 tarihli bir Pers metninde ve daha sonra yine 515 hadiseleri dolayısıyla Türk-Hun (kuvvetli Hun) tabirinde kullanıldığı bilinmektedir. Türk adına kaynaklarda çeşitli anlamlar verilmesine rağmen, neticede 191 1 'de yayınlanan Uygurca bir belgeden, kuvvet ve güç manasına geldiği anlaşılmıştır. Daha sonraki araştırmalarla da bu durumun doğruluğu pekişmiştir.
Ergenekon
Bunun üzerine, bazı kültür hareketleri başladı. Bir şeyler arayan ve bir şeylere muhtaç olan genç ruhlar için bu hareketler büyük bir değer taşıyordu. Benim içimde de bu genç ruhlardan biri yaşıyordu..
Gerçi biz evvelce de Türktük. Fakat kendimize Türk diyemezdik. Türk sözü, birçok ırkları, kavimleri birleştiren bir imparatorlukta, bir kavmin diğerleri üstünde tahakkümünü hatırlatır ve onları gücendirir diye düşünülüyordu. Halbuki bu imparatorlukta yaşayan diğer ırkların, diğer milletlerin hepsi kendilerini, kendi milletlerinin adiyle tanır ve öyle anarlardı. Benim okuduğum asker mektebine Yemen" den, Kürdistan dan, veya sarayla hısım akraba olan Çerkeş köylerinden getirilen imtiyazlı çocuklar, hep milliyetleriyle öğünürlerdi. Bize yukardan bakarlardı. Fakat biz Türkler, kendimizi anlatmak için ırk hüviyetimizi hiç bir zaman dile getiremezdik. Irkımızı da bilmez, ya inkâr ederdik. Milletimizin adı geçmek lâzım geldiği zaman kendimize sadece:
- Osmanlı! der, geçerdik.
Hatta dilimizin adı bile Türkçe değil, Osmanlıcaydı. Tarihimizin de Osmanlı tarihi olduğu gibi. Reddedilen, inkâr edilen Türk adına kimsenin sahip çıkmaması için her tedbir alınmıştı. Umumî kanaate göre Türk, kaba, görgüsüz ve kabiliyetsiz bir varlıktı.
Sayfa 62Kitabı okudu
