Babam 1987-88’de askerliğini Kıbrıs Lefkoşa`da yapmış.
O kadar çok anlatmışlığı var ki, askercik deyişine çok gülerdim özellikle, hep bir gün büyüyünce yani, onunla Kıbrıs’a gitme hayalim vardı.
✔
Çocukluğumda Kıbrıs’ı Türkiye’nin yavrusu olarak tanıdım öyle kabul ettim. Ama bazı şeyleri bilemezdim. Yaşamayan kimse bilemez. Sadece şunu söyleyebilirim:
Kıbrıs Türk’ünün sinirleri çeliktenmiş.
İnsan bunca şeye nasıl dayanır nasıl sabreder.
Turgut Özakman yazarken yer yer ağladım diyor yine, ağlamamak mümkün değil.
1081 paraşütün inişini, Türk’ün geleceği anı nasıl beklediklerini biz bilemeyiz.
Birçok subayın,doktorun ailesi ile birlikte katledilmesini, banyo köşelerinde kurşunlanmasını hayal bile edemeyiz.
Yavru vatan çok çekmiş ama hiçbir ananın kendi durumu ne olursa olsun evladından vazgeçmemesi gibi Türkiye de Anavatanlığını yapmış, Kıbrıslı Türkleri ve Kıbrıs’ı o işkenceden kurtarmıştır.
Bazı rum ozentilerine de şöyle demek istiyorum:
"Ee, Türklüğü hak etmek kolay değil. Bunlar çürük elma."
✔
1963-1974’ten 1983’e kadar büyük bir sabır ve mücadele örneği Kıbrıs.
Bu süreç içinde değişen hükümetler koalisyonlar ya da Cumhurbaşkanları, hiçbiri bu mücadele de farklı bir tavır sergilememiş neredeyse.
Takdire şayan...
15 Kasım 1983’te tam bağımsız Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti kurulmuştur.
Aziz şehitlerimizin ruhuna el fatiha.
