Kendinize zaman ayırın. İnsanlara çok ülfet etmeyin. Kendinize yorgun zaman değil; zihnin ve bedenin diri zamanlarını ayırın ve yalnız kalmasını öğrenin. Yorgun oluyorsunuz, zihin de gönül de yorgun oluyor, oradan bir şey çıkmaz, çıkmıyor...
İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın altında oturarak hem kendime, hem bütün insanlara hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum.
Nazan Bekiroğlu/Mimoza Sürgünü
bana yeni bir dil ver ya Rab!
bana, beni yorulmadan anlatacak bir lisan ihsan et
yoksa bu çağ ağır
yoksa bu beden büyük
yoksa bu sahte
bu sancılı
bu komik
bu zavallı
bu her şeyin
kendi
anlamıyla
dövüştüğü
bu asr
bana
yük!
Yaşamı aşama aşama yaşayacaksınız ama mutlaka bir bütün olarak düşünün. Gün gelip de bu hayata veda etme zamanı geldiğinde, “Yaşamımda kendim olarak var mıydım, gönlümce yaşadım mı?” sorusuna nasıl yanıt verdiğiniz önemli... #doğancüceloğlu #varmısın
“İnsan başkalarına yardım ettiği, başkalarını sevdiği kadar yükselir. Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir. Hatta mukabele edilmesini bile beklemeden sadece sevmek.”
Herşeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan umutsuzluğu yaşamayan iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan mutluluktan, umutttan,sevinçten ne anlar? Göğü görmeden,denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu?
-Ömür Hanımla Güz Konuşmaları-