Varoluşsal meseleler üzerine düşünen insanların karşısına kabataslak iki seçenek çıkar. Bu yol ayrımına varan biri, “Hayatın bir sonu var ve sayılı zamanı iyi, dolu dolu, doyurucu bir şekilde geçirmek lazım” diyebilir. Oracıkta duran ikinci seçenek de “Madem her şey yok olup gidecek, ne gerek var uğraşmaya, nasılsa geriye hiçbir şey kalmayacak” diyebilir. Mantıklı bir yerden bakınca ikisi de haklı bakış açılarıymış gibi görünse de, aralarında çok önemli bir fark vardır. Birinci yolu seçen hayatı yaşar, ikincisini seçen ise hayatın çeperinden teğet geçip bu dünyadan göçer gider.
Beni ancak insan yargılayabilir, Tanrı değil...
Bir kafede oturup bir şeyler içiyordum. Çaprazımdaki masada İki kız arkadaş oturmuş dedikodu yapıyor, onu bunu çekiştiriyorlardı. Duymamanın imkansız olduğu bir sohbetti, madem dinlemek zorundayım bu sohbeti bari daha dikkatli dinleyeyim dedim ve dikkat kesildim konuşulanlara. Önce birlikte gittikleri yoga kursundaki olaylardan bahsettiler ve
Varoluşsal sancılar
Kendi hayatı yanında insan hayatının nelerle dolu olduğu düşüncesi bütün çıplaklığıyla karşısına dikilince, içinde birikmiş meseleler uyanıp, karanlık bir harabeye giren gün ışığının ansızın ürküttüğü kuşlar gibi uçuşmaya başlayınca, İlya İlyiç'i bir korku sardı. Yarım kalmış bir adam olduğunu, ruh güçlerinin gelişmekten kaldığını, hayatına bir ağırlığın çöktüğünü düşündükçe içi parçalanıyordu. Başkalarının zengin, hareketli hayatını kıskanıyor; kendi hayatının yolunu ağır bir kaya parçasıyla tıkanmış, daracık, zavallı bir keçiyolu gibi görüyordu
Sayfa 135Kitabı okudu
"Türk edebiyatının sorunu, bir medeniyet krizi sorunudur." Tanpınar'ın kıymetini hala bilmiyoruz. Burada daha felsefi, daha varoluşsal, ontolojik ama hala çözümlenmemiş meseleler üzerinde kafa yormuş.
Sayfa 35 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
