Tristan Miles ilaç gibi geldi bana. böyle güzel yazılmış bir karakter okumayalı uzun zaman olmuştu. Kitabı çerezlik, tatil günlerimde okuyayım diye almıştım. Ama bir başladım o başlayış aktı gitti. Yani böyle bir kitap türünde karakter gelişimi çok beklemem ama gerçekten beni şaşırtan bir kitap oldu. Kitabın başında Tristianı okurken dedim ki yine bir klişe karakter okuyorum. Hani böyle bütün kitap boyunca of saçı şöyle vücudu böyle hastayım cinsinden tipler siz anladınız:) . Ama yazarın diyalogları ve olayları sıkmadan yazışı çok güzeldi. Yani başta Tristianı gerçekten çok genç toy bir karakter gibi hissettim. ama sonrasında olgun ve olması gereken bir karakter olarak kendine hayran bıraktı. Bana öyle hissettirdi yani. Smut sahneler bayağı boldu. Birisi, yazar Tristian ı yazarken show yapmış demiş, gerçekten öyle valla. Ayrıca bu kitapta kadın karakterin ayaklarının üzerinde olması , ne istediğini bilmesi çok iyi geldi. Birde bu türde ki bazı kitaplarda, aşırı güzel, seksi, aman uğruna ölürüm vay anam şu kadar güzel diye tasvir edilen kadın karakterlerden gına gelmişti. O yüzden bu kitapta ki kadın karakter çok hoşuma gitti.Şöyle de bir şey var evet kitabın sonlarına doğru sürekli bir dargınlık barışma şeklinde olaylar ilerliyor. Ama bu da bence ilerleyen konunun cilvesiydi. En azından uzatmadan mantıklı bir şekilde ilerledi. Yani bence okunur, sevilir.
