Yazarı kısmen yakın tarihte kaybettik(2015). Cumhuriyet döneminde gazeteci, öykücü, yazar olarak pek çok eser kazandırmış. İlk defa tanışmak fırsatı oldu. Akıcı ve duru bir dili mevcut. Yazar bu kitabı ile 1958 TDK Roman Ödülüne layık görülmüş.
Gelelim kitaba çağımızın birbirinden mutsuz 4 fert. Kimi ekonomik bulanimlardan, kimi uyumsuz evliliklerden, kimi tatminsizlikten hepsi bulunduklari konumdan şikayetçi. Ve çözümü ortak bir noktada ararlar:Aldatmak... Hepsinin kendine göre "haklı" sebepleri var; Nuri cismani açlık için, Nedret kendini biraz olsun değerli hissetmek için, Sevim zengin kocayı bırakmadan çapkınlığı huy edindiği için, Nedim aptal aşık olduğu için....
Sonra da günümüz insanının dertlere çözüm, günahlara kılıf olarak sığındıgi bir metafor olarak kullandığı "insanız abicim, aciz yaratıklarız, ihtiyacımız var sonuçta, Allah da bizi böyle yaratmış anadın mı, beşer şaşar bir yerde" güzellemesi ile bağlamış yazar. Hepimizin sığındığı pek de güvenilir olmayan bir liman, kendimizi kandırdığımız bir kamuflaj...
Sonra da herkes hiç bir şey olmamış gibi ya bizim bir hayatımız var deyip ona dönüyor. Öyle aman aman ruhi bir tahlil de yok kitapta. Ödülü hak ediyor mu? Orası şüpheli.