Vukuf-i Kalbî
İlim fazlalaştıkça, ışığın artması gibi insanın kendi suçlarını görmesi lazım. O zaman kendini beğenmeye ve iftihara meydan kalmaz.
Mahmud Ustaosmanoğlu
Onbir Kandil: Yolumuzu aydınlatır.
Vukuf-i Zaman:
Yaşadığın anın farkında ol.
Vukuf-u Adedi:
Zikirde sayıya riayet et.
Vukuf-i Kalbî:Kalp Murakebesi ve Muhafazası
Zira kalp, bir yönüyle insan gemisinin pusulasıdır . Pusulanın arızası, dünya okyanusunda rotanın kaybolması demektir.
İnsanın duygu, düşünce ve davranışlarının doğru bir şekilde komuta edilebilmesi buna bağlıdır.
Adem Ergül
Altınoluk 448.sayı Haziran
Yolumuzu Aydınlatan 11 Kandil
***
Gücdüvâni Hazretlerinin "Seyr-i Sülûke" girenlerin istifâde etmeleri ve uymaları için, tarîkat-ı âliyye için ortaya koyduğu düstûrlar halîfesi olan Arifi Rivegeri tarafından tâlim ve tebliğ edildi. Bunlar:
1. Hûş der-dem: Her alınan - verilen nefeste uyanıklık.
2. Sefer der-vatân: Beşerî sıfatlardan sıyrılıp İlâhî sıfatlarla süslenmek devamlı Allah'a yaklaşmak,
3. Nazar ber-kadem: Yürürken bakışlarını ayağından ayırmamak, önüne, işine, edebine, mürşidine, hedefine bakmak.
4. Halvet der-encümen: Zahirde halk ile, esasta Hakk ile bulunmak. Eli kârda, gönlü yarda olmak. Dışı halk içi Hak ile olmak.
5. Yad kerd: Kalb ve lisânın zikri beraber yapması; her gönlü uyanık olmak.
6. Bâz keşt: Zikir yaparken; "İlâhî ente maksûdî ve rızâke matlûbî. (Allah'ım! Maksadım Sensin ve taleb ettiğim Senin rızândır.)" demek.
7. Nigâh-daşt: Zikir esnasında kalbten meşguliyet verecek düşünceleri defetmek.
8. Yâd-daşt: Her dem Allah'la olmak, her yerde O'nu müşahade etmek.
9. Vukuf- u zemâni: Yaşadığı anın, aldığı nefesin farkında olmak, zamanı boşa harcamamak, o anda lazım olanı yapmak.
10. Vukuf-u adedi: Zikirde, verilen adede riâyet etmek; sayıyı korurken zikri, zikrettiği zatı unutmamak, kalbi zikirde toplamak, kendini unuup zikrettiği yüce Zât'ın muhabbetiyle huzur bulmak.
11. Vukûf-u kalbî: Zikir anında kalbine sahip olmak, zikrettiği Zât'a yönelmek, kalbini boş düşüncelerden temizlemek, zikrin sırrına ve tadına ulaşmak; kalbini kontrol etmek, hep Allah ile beraber olmak.
⚘ Nakşibendi yolunda zikir adâbı ⚘
Kalp zikrine 5.000 lafza-i celâl (Allah) diyerek başlanır, belirli zamanlarda 2.000 arttırılır. Bu zikirde dil damağa yapıştırılır, sükûnet içinde bulunularak ve sessiz olarak "Allah, Allah" denir. Bu zikirle ruhun güzel özellikleri ortaya çıkar, nefs yavaş yavaş ölür. Bu zikir yapılırken bâzı şartlara riayet etmek gerekir. Bunlar,
VUKUF-I KALBÎ
Kalbin Hakk'dan agâh olması, haberdar olması demektir. Öyle ki; artık kalp, O'ndan başka hiçbir şey düşünemez. Buna şuhûd ve vusûl derler.
"Ne yana dönseler, Allah'ın vechini bulurlar" ilâhi ifadesi de buna işarettir.
Sayfa 100Kitabı okudu
bütün ibadetlerde aranılan da huzur-u kalple yapılmasıdır.
Halid-i bağdadi zülcenahayn (ks) risale-i halidiye'sinin vukuf'i kalbi bahsinde" ve eğer zikir ve tat (ibadet) vukuf'i kalbi (kalbin Mevla'dan haberden olmasın)dan hali (boş) olursa, o zikir ve tat ruhsuz beden gibidir ve itibardan hariçtir (kıymetisizdir) buyurur.
Vukuf-i Kalbî = Kalbi her daim uyanık tutmaktır. Bu usul ile ihsan mertebesi kazanılır.
Vukuf-i Kalbî
Şeyh Alâeddin Attâr kuddise sırruhû yemek yerken, uyurken, yürürken, alışveriş yaparken, abdest alırken, namaz kılarken, Kur’an okurken, yazı yazarken, günlük evrâd u ezkârı okurken, hâsılı her halde vukûf-i kalbîye (kalbinin durumunu bilip denetlemeye) riayetin önemli olduğunu buyurmuşlardır. Çünkü kişinin maksuda erinceye kadar tek bir gözünü bile gafilce kapamaması gerekir. Âlimler bu hususta, “Allah’tan bir an bile gafil halde uyuyan kişi, o ana ömrü boyunca ulaşamaz.” buyurmuşlardır
Vukuf-i Kalbî
Hak yolcusu, zikir esnasında yüce Allah ile tam bir huzur halini elde etmeye çalışmalıdır. Öyle ki kalbinde O'ndan başka hiçbir varlığa bir meyil ve muhabbeti kalmamalıdır.
Sayfa 115 - SEMERKANDKitabı okudu
Vukuf-i Kalbî
Ey yolcu! Kalbinin hallerini bil!
Bil ki kalp ikilidir. Biri kalb-i hayvani, biri kalb-i lisanidir.
Biri et parçası, diğeri iki dünya mutluluğunun anahtarıdır.
Ben; vatanın dört bir bucağında, on yedi yıldır alnının akıyla Türk Milletinin hizmetinde şerefli bir öğretmen olarak çalışan ben; on yedi yıldır ne kendi şerefine, ne vatanın ve milletin şerefine kendi aczi dâhilinde leke sürdürmeyen ben; şerefi, haysîyeti, adı aylardır darağacında sallandırılan ben; yâni bugün artık her iki mânâda adı çıkmış ve
Ey Yolcu,
Yola çıkıyorsun, Allah yolunu açık ede, kalbini mutmain (inanmış) tuta. Bil ki yol azıksız olmaz, usulsüz (yöntemsiz, tarzsız) olmaz, erkânsız (yol, yöntemsiz) olmaz.
Ey Yolcu,
Allah dostlarının yaktığı kandiller aydınlatsın yolunu. Ayaklarını sağlam bas ki nefesini sağlam kılasın.
İşte sana, yolun büyüklerinden Abdülhalık-i Gücdüvani