Yağmur
@yagmur_k
Türkolog
Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Anabilim Dalı Yüksek Lisans Öğrencisi
3 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Gökyüzünün altında söylenecek yeni bir şey yoksa eğer, her cümle, her dize, her öykü defalarca seslendirilmişse, ben hangi çığlığın yankısıydım?
Sayfa 14Kitabı okudu
Oysa bir şeyi anmamak, onu unuttuğumuzu göstermiyor.
Sayfa 47Kitabı okudu
Aslında hepimiz biraz ölüyüz, sadece vücudumuz henüz mezara girecek kadar soğumadı.
Sayfa 27Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hayat zaten işlerin hiç de umduğumuz gibi olmadığı yerdir.
Sayfa 26Kitabı okudu
"Ayaklarımızın altında bir zemin yok artık. Bir çatımız da. Gelecek yok. Geçmişin izleriyse çoktan silinmeye başladı. Aşk, bize bu sonsuz boşlukta ev olacak tek şey."
Sayfa 72Kitabı okudu
Gençken taşıdığımız onca albeni büyüdükçe nereye kayboldu? Altından saçlarımızı ne sebeple soldu, yıldızlı kocaman gözlerimiz ne ara sönüp bu iki umutsuz deliğe dönüştü? Sihir ne zaman bitti? Onca neşe, onca parıltı, onca ışık nereye gitti, hiç anlamıyorum.
Sayfa 32Kitabı okudu
Kendini önemli sananların hiçbiri önemli değil. Yaşa sadece.
Sayfa 25Kitabı okudu
Doğru ya, göz de parmak da vesile, asıl gören, gördüren yürek değil mi?
Sayfa 144Kitabı okudu
Her şey benden önce olmuşsa, bana olacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik bir iskemle, oda yok muydu bu dünyada?
Sayfa 19Kitabı okudu
Söz, insanların bir ruhu olduğunun emaresidir.
Sayfa 49Kitabı okudu
Saatleri hiçbir şeyin belirtmeği bu mutlu çağda saatleri saymak da gerekmiyordu; zamanın eğlence ve sıkıntıdan başka ölçüsü yoktu.
Sayfa 48Kitabı okudu
Her şeyi birden görmeye kalkarsak hiçbir şey göremeyiz.
Sayfa 51Kitabı okudu
"Eskiden "iyi" olan "kutsal" sayılırdı."
Sayfa 196Kitabı okudu
Özlemek, koca Türk dünyasında yalnızca Oğuzlarda "hasret çekmek" anlamını kazandı. Kim bilir belki o çok uzak kalan uçsuz bucaksız bozkırlara bir daha dönmeyecek olmanın açtığı onulmaz yarayı çok derinlere atmış ve kabuk bağlatamamıştık. Böylece bir zamanlar sakınmak ve yoksunmak eylemleriyle ifade ettiğimiz hasretlerimizi "öz"ümüzde tutmuştuk. O gün bu gündür hep öz-le-dik: Güzel günleri, tolparla, yılkıyla özgürce uçtuğumuz günleri, korkusuz günleri. Hatta "güneşli güzel günlere inanan mutlu bir yusufcuğun havalanması"nı özledik... Çok özledik ya hu!
Sayfa 213Kitabı okudu