.. şimdi onu içimize saplanmış, mânâsız yüzü kalbimize kazılmış müthiş bir Tanrı gibi görüyordum, öylesine müthiş ki, gözümüzün seçemediği bu Tanrı bizden yüzünü çevirse, bize bütün ıstıraplardan daha dehşetli bir ıstırap verebilir ve o zaman ölüm kadar hain olabilir.
¶¶
Yaşamda yalnızız, can çekişmedeki yalnızlık tam da insan yaşamının simgesi değil mi (...) yaşamak istemek, toplum içinde ölmek ne içler acısı bir zayıflık
¶¶