Kasım bir başka Hazan bende;
Sen gittin ya,ruhum eksik hep, çocukluğum, gençliğim, sevdam, ilk aşkım hepsi seninle gitti bir bilinmeze...
Saçlarımı okşayan ellerin, Özlemle sarıldığın kolların, ruhumu dinlendirdim sıcaklığında yok.
Bir Kasım sabahı ruhum, anılarım sende kaldı; seviyorum demesen de gözleriyin gülüşünden anlardık, yaramazlık yapınca dilin kızsa da dudağıyın tebessümü ile gurur duyardın bizimle.
Hele endamınla eve gelişin yok mu sevdam yüreğimizi ısıtırdı.
Senden öğrendim ben hayatı; tatlı sohbetlerinden, Kaş çatmalarından, kızmalarından, gülümsemenden ve sıcacık yüreğinle vicdanında merhameti.
Sohbetlerine, sarılmalarına, gülümsemene, sevgine doyamadan bir Kasım sabahı son yolculuğuna çıkarken; bilemedin doyamadığımız sana hep Hasret kalacağımızı...
Ben iyiyim dedin istemedin ağlamamızı; biliyor musun sen gideli hiç ağlamadım ben çünkü sen istemezdin belki diyorum gülümsemelerimin tek sebebisin.
Geçmez kısımlar ben de, gelsin istemediğim gibi. Çünkü çocuk ruhum kasımlarda hep hazan...
N.K