Teşvik, bir çok kişinin inandığı gibi yaramazlığı ödüllendirmek değildir. Teşvik, yaramazlık yapma ihtiyacını ortadan kaldırır.
Sayfa 114Kitabı okuyor
Teşvik edilen bir çocuk, yaramazlık yapmaya ihtiyaç duymaz.
Sayfa 114Kitabı okuyor
Çocuklarımızla ilişkimiz yaptığımız her şeyin merkezinde olmalıdır.
Aslında çocuklarımızın yaramazlık yaptıkları zaman bizlerle en çok iletişime ihtiyaç duydukları zamandır.
Diğer adıyla Pavel İvanoviç. Çocukken okul için kentte akrabasının yanında kalacağı ilk gün babasından ayrılırken hiç de üzgün gözükmeyen babası tarafından: "Bak Pavelciğim, derslerine çalış, yaramazlık yapma, en önemlisi de öğretmenlerinin ve okul yönetiminin gözüne gir. Yönetimin gözüne girdin mi derslerinde başarısız da olsan, Tanrı akıldan, bilimden yana yüzüne gülmemiş de olsa, işlerin yine de yolunda gider. Sınıf arkadaşlarıyla pek düşüp kalkma, onlardan sana hayır gelmez; ille arkadaş olacaksan zengin çocuklarıyla arkadaş ol, gerektiğinde sana bir yardımı dokunsun. Kimseye bir şeyini verme, öyle bir tutum içinde ol ki başkaları sana bir şeylerini versinler; paranın değerini bil, her meteliğin üzerine titre: Para dünyada en güvenilir şeydir. Arkadaş, dost dediğin insanlar seni kazıklar ve sıkıyı gördüler mi hemen seni ele verirler; paraya gelince, başın ne büyük dertlere girerse girsin, o seni asla ele vermez. Dünyada parayla aşamayacağın hiçbir engel yoktur." gibi para temalı öğütlerle büyür ve babasının bu öğütlerini asla unutmaz.
‘Çocuk yaramazlık yapar, anne bağırır, çocuk daha fazla yaramazlık yapar, anne daha çok bağırır….’
“Kaygınızla, yaramazlık yapan bir çocuk gibi konuşmanızı istiyorum. Örneğin bu çocuğa, “O yaptığını hemen şu anda kesmeni istiyorum!’, ‘Hadi çabuk kendine çekidüzen ver, doğru dürüst davran! ‘, ‘sana DUR diyorum!’ vb. dersiniz, değil mi? Sizden istediğim, kaygınıza bu tür uyarılarda bulunmanızdır. Bir çok kişide bunun kaygıyı azaltıcı ve zamanla ortadan kaldırıcı bir etkisi olduğunu gözledim.”
Sayfa 126 - Agora kitaplığı,20.basım,İstanbul, Nisan 2022Kitabı okuyor
Oynadığı her filmin kostümüyle dolaşıyordu. Bekçi, Postacı, Mübaşir… Setten çıktığı kostümü asla çıkarmıyor, her yere öyle gidiyordu… Çalışmadığı günlerde kostümler temizleniyor, yine çıkarmamacasına giyiliyordu… Eve gelince varsa ceket, kravat çıkıyor, pantolon gömlek üstünde kalıyordu… Halbuki film çekimi olmadığı zaman eve girer girmez üstünü değiştirirdi. Bu kıyafet işi hep böyle devam etti. Biz de alışmıştık. Anormal bir durum olduğunun o da farkındaydı. Eve gelince oynar, dans eder, şirinlikler yapardı… Belki de kostüm meselesini örtbas etmek istiyordu. Hani çocuklar yaramazlık yaptığında, kızmamamız için dikkatimizi başka yöne çevirmek isterler ya… İşte öyle…
Sayfa 116 - Doğan KitapKitabı okudu
Çocuklar çoğunlukla sadece ‘yaşlarına uygun davranırlar’ yaramazlık yapmazlar.Birçok ebeveyn ve öğretmen insan davranışları ve Çocuk gelişimi konusunda yeterince bilgi sahibi değildir, bu yüzden de yaşa uygun davranışları yaramazlık olarak değerlendirip tepki verirler.
Sayfa 104Kitabı okuyor
Bakın size bir baba nasihati: her şeyden azizdir insanın sıhhati.
Sıhhatına iyi bakacaksın.
Sabahları mutlak taze yumurta içilecek.
Benim evde üç sıpa var.
Her sabah üç yumurta içerler mamafi.
Benim evde bir usûl vardır, ben işten dönünce gizlice tahkik ederim analarından çocuklar yaramazlık mı ettiler uslu mu oturdular? Ve ona göre kuş bir şeyler getirir pencereye; elma mı olur, portakal mı olur, çukulata mı? Kuş getirmiyor tabiî ben getiriyorum. Fakat benim en küçük sıpam çakıvermiş bu işi bir akşam. Ertesi gün anasına: «Kuş, babaya benziyor,» demiş, «tıpkı babam.» Mamafi benim kanaatim şu: çocuklarının zekâsını ölçmeli adam. Ben boyuna ölçerim.
Sayfa 14 - Cem yayınevi II
Siz de biliyorsunuz, her türlü yaramazlık yalnızca çabuk biterse güzeldir...
Sayfa 13 - İş KültürKitabı okudu
Çocuklar yaramazlık yaparak bize gerçekte neye ihtiyaç duyduklarını, henüz gelişmemiş ya da alıştırma yapmaları gereken becerileri iletirler.
Daren'in armağanı olan mührün üzerine ateş değmeden kahkahaları odaya saldırmıştı bile.
"Beni bu kadar çabuk özleyeceğini kim tahmin ederdi?" diye şakıyordu ki güzelliğimi görünce olduğu yerde afalladı, kısa bir ıslık çalıp. "Emredin vârisim," dedi sulu sulu.
"Beni hemen buradan çıkarman lazım, çabuk."
"Nova ben seni hapsolduğun şatodan kurtaracak beyaz atlı prensin değilim." Sonra durdu ve kaşlarını çatarak bekledi. "Aslın da bir prensim ama atım siyah, yine de ben kendime hep ejderha olmayı yakıştırmışımdır."
"Bırak zevzekliği, alt kata bile inemiyorum. Beni şu şölene sen götüreceksin." Ağlamaklı bir şekilde yalandan ellerimi birbirine kenetledim.
Güldü. "Demek yaramazlık yapıyoruz, nihayet bu diyarda biri benim dilimden konuşmayı başardı.
Yani ben kim oluyorum ki deli kızın davetini geri çeviriyorum."
"bu arada ilk dansını alırım he.
Sayfa 378Kitabı okudu
küçük keremden annesine bir mektup
Beni alıp karnına sakla anneciğim
Hiç doğmadan durayım
Dünyaya gelince acılarım olacak benim
Çoğalıp senin acılarına katılacağım
Bana hep katlanmak zorunda kalacaksın
Beni alıp karnına sakla anneciğim
Nasıl olsa babamı görmeyeceğim.
Anne babam nerede benim diye sormaya kalksam
Sus konuşma kızdıracaksın şimdi onu diyeceksin.
Beni sen bile