Anı olarak bugüne kalsın arada iletilerime bakıp gülerim diye...
Sabah işe gitmeden yapacağım yemeği düşünüp ön hazırlığını yaptığım halde, işten gelip ne pişirsem diye yarım saattir kafamda plan yapmam da ayrı bir güzeldi. Kendi kendime gülme sebebim oldu. 🤦♀️😅😅
Güzel olan her şey yarım kalır. Filmler en güzel yerde sonlanır. Çok mutluyum dediğin yerde hüzün kendini hatırlatır. Vefa azdır, sadakat sınırlıdır. Verilen sözlerin ömrü kısadır. Güzel rüyalar en güzel yerinde biter. Güzel olan her şey çabuk biter.. 🍂🍂🍂
Gülüşleri yarım bırakan şu hayat acıyı da yaşatmaz elbet..
Hayat sanki sadece gözlerimin eriştiği yerlerden, içinde yaşadığım zamandan ibaretti. Sanki dünyada, beni işime götüren tozlu veya çamurlu yoldan, kerpiç duvarlardan ve ne söylediklerini yarım saat sonra bile hatırlamaya imkan olmayan birkaç iyi kalpli arkadaştan başka bir şey mevcut değildi.
İkimiz de aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az bir zaman yeter. Buna rağmen o orada ben buradayım. Neden? Sebep yok… Ben burada ne yapıyorum? Kendimi ve etrafımdakileri sıkmaktan başka ne işim var? Onun da orada pek lüzumlu şeylerle uğraşmadığı muhakkak. Böyle bir günde oturup piyanoya çalışacak değil ya… Dünyada şimdi onunla yan yana bulunmamız kadar mantıksız ve lüzumsuz ne vardır acaba? Hayat bir tesadüfler silsilesi imiş, ala! Fakat tesadüfün de kendine göre bir mantığı olmalı değil mi ya?
“Bir hayat hikayeniz yoksa nasıl yaşıyorsunuz”
Özellikle hayat hikayeleri sadece sermaye ve başarı üzerine kurulu muhitlerde bazı marketlerin rafları boşaltıldı. İhtiyaçtan öte açlıktan ölme korkusu ile evin her yerine erzak istifledi bazıları. Ölümü ilk kez kendilerine bu kadar yakın hissetmeleri onları korkuttu.
Mithat Cemal Kuntay “Üç İstanbul” romanında
“Yığın; karnıyla düşünür.
Hayat sanki sadece gözlerimin eriştiği yerlerden, içinde yaşadığım zamandan ibaretti. Sanki dünya da, beni işime götüren tozlu veya çamurlu yoldan, kerpiç duvarlardan ve ne söylediklerini yarım saat sonra bile hatırlamaya imkan olmayan birkaç iyi kalpli arkadaştan başka bir şey mevcut değildi...
Sayfa 42 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
”Farkediyorum ki insanın kurguladığı hayat hep yarım kalıyor. Yerli yerine oturmayan, iğreti duran çok şey var.
Anlıyorum ki hayat hep beklenmedik şeylerdir.
Kural böyle...
Çok gözlerin vardı senin
İçlerinde binlerce mektup olan
Anemon gözlerin
Öncesi de çok uzundu zaten
Binlerce hayat sığardı bazen
Bazense binlerce cadı uyanır
Binlerce vadiden üzerime gelirdi
Gözlerinden önce her cadı
Bir defa öldürmüştü beni
Yarım kalmıştım her birinde
Diğer yanım inanmıyordu sana
Çok yalan söylediler sonra
Her ayrılığın farklı bir tadı vardı
Her zehrin farklı bir tadılışı
Her cadının ayrı bir öpüşü vardı
Ve ben her yalanda bir santim daha azalır
Her santimde bir gram daha zehirlenirdim
Son mektup yazıldığında
Son cadı öldürmekten sıkıldığında
Son yalan bittiğinde
Gözlerin de gitti benden
Başka bir şey olmadı bu yıl
Bitmiştim zaten gittiğinde