Gün ağarırken yeniden, üzerimden geçmiş kaç mevsim? Hep içinde bir yerlerde sözcüklerin karardığını ve işe yaramayan organların kesilip bedenden ayrılmasını düşündüğümü görürdüm. Kanepenin köşesinde kuru boya kalemlerinle çiziyordun sesli hayatları. Aynı coğrafyada yaşayan bir azınlık gibi duruyorduk yan yana. Ben sendeki hüznü göğsüme katmak istiyordum. Pencereden bakan bir çocuk yüzünden başka anlamların olsun.