Alejandro Zambra Yorumları ve İncelemeleri
Alejandro Zambra yorumları ve incelemelerini, Alejandro Zambra kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Alejandro Zambra puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
ağaçların özel hayatı hakkında masal anlatmamı ister misin?
Bazı kitapları bitirince ruhumda öyle bir tat kalıyor ki, o duygu bitmesin, devam etsin diye, kitabın başına dönüp tekrar parça parça okuyorum.
Kitabın ilk cümlesi nasıldı, ilk karakter cümleleri neydi gibi… Ya da alıntı yaptığım yerleri tekrar tekrar okurum. Bu kitapta da aynısını yaşadım, başa döndüm elimden bırakamadım, iki defa okudum.
Öyle güzel hikaye, öyle lezzetli bir anlatımı vardı.
Yazarın başka kitabını okumadan ( 
Belgelerim ) önce edebiyatını tanımak için ince bulduğum bu romanı elime aldım. Yazarın bütün kitaplarını okumak istiyorum şu an.
Sanırım geleneksel ilişkilerden ziyade modern toplum ilişkilerini kitaplarda okumayı sevdiğim için, burada anlatılan ilişkiyi büyük bir keyifle okudum.
Kitaba gelecek olursak, bu kadar mı güzel üvey baba olunur? Kitap için baba kız hikayesi mi desem, bir yüzleşme, iç hesaplaşma mı desem yoksa bekleyişin öyküsü mü desem bilemedim, hepsinin iç içe harmanlandığı güzel bir kurgu olmuş.
Veronika, bir gece resim kursundan eve dönmez. Daniela’yı uyutmak annesi gelmeyince, üvey babası Julian’a kalır.
Julian edebiyatla ilgili olduğu için, ağaçları metafor olarak kullanarak kendi geçmişinden, çocukluğundan, ailesinden, eski ilişkilerinden, geleceğinden türlü hikayeler uydurarak, Daniela’yı avutmaya çalışır. Anlattığı hikayelerde hayalleri, hayal kırıklıkları, umudu, umutsuzluğu vardır.
Güzel bir kurgu roman.
Zambra Zambra Zambra
Ağaçların Özel Hayatı, İspanyolca dilinde yazan en iyi yazarlar arasında değerlendirilen Alejandro Zambra’ nın ikinci romanı. “Şili edebiyatı kahverengi.” diyor o. Zambra’nın kalemi bence mavi.
Kitap Veronica’nın resim kursundan dönmeyişiyle başlıyor. “Romanlarda birisi gelmediğinde, diye düşünüyor Julián, sebebi başına bir şey gelmiş olmasıdır. Ama neyse ki bu bir roman değil” diye ekliyor. Ve roman devam ediyor. Julian’ın anımsamaları, düşünüp biriktirdikleri ve bunlardan yoğrulmuş gelecek Veronica’nın yokluğunda şekil buluyor. Her çıkarımın arasında nefeslenip Veronica’nın dönmesini beklediğini hatırlatıyor. Veronica’nın kızı Danilela’yı oyalamak için kendi uydurduğu ağaçların özel hayatı masalını anlatıyor. Uydurmayı seviyor, belki de anlamlı olan tek şey uydurmak diye düşünüyor çünkü.
Zambra, geçmişin olabilirleriyle geleceğin olabilecekleri arasında bir köprü kuruyor. Şimdiki zaman dilinde geçmişi, şimdiki zamanı, geleceği anlatıyor. Şimdiki zamanın yapay ışığında yazıyor ve bence harika yazıyor. “Koca hayatla değil ama şimdiki ânın kırılgan zırhıyla yüzleşmek daha iyi olurdu.” diye düşünüyor. Veronica’yı bekliyor. Bekleyiş uzuyor. Ve “Kitap o dönene ya da Julian onun dönmeyeceğine emin olana dek sürüyor.” Ve sonra Julian geleceğin başlaması gerektiğine karar veriyor, kalkıp kızını okula götürüyor.
Yazarın dili, anlatımı alıştığım okumalardan oldukça farklı ama okuyup bitirdiğinizde damağınızda edebiyat tadı kalıyor.
Tam da onun cümlesiyle, “kitap kapansa da sürüyor” 
Alejandro Zambra 
Ağaçların Özel Hayatı
