İntihar Ormanları , yazarın okuduğum ikinci kitabı. Genel olarak keyifli okuması olan hüzünlü bir hikaye. Ama içerisinde sürekli unutma, unutma, unutma .... okumak, okurken beni gerdi. Konu o evet ama iyi kurgular sürekli vermek istediği mesajı dillendirmezler, tekrar etmezler. Kurgu açısından zayıf bulduğum bir kitap oldu.
Konu ise genel olarak şöyle ; büyükannesine çok düşkün olan İz, onu Alzheimer dan kaybeder ve en büyük korkusu unutmak olur. Özellikle çocukluk aşkı olan Umut’u unutmak. Derkennn Türk filmi tadında genç yaşta Alzheimer olur. Biz bu hikayeyi Umut tarafından okuyoruz bu arada. Umut’un aşkını yaşatma, ona yaşadıklarını unutturmama çabasına şahit oluyoruz. Yazarımız ters köşe yapmak istemiş kitabın sonunda. Ama okurken “Bu kadar Türk filmi olamaz bu hikaye vardır bir sürprizi .” Diyorsunuz. Çok büyük şaşkınlık olmuyor finalde.
Duygusal şeyler okumaktan keyif alan kişiler okurken daha keyif alacaklardır eminim. Ben kitaplarda ve filmler de olan o müthiş bağın, aşkın gerçekliğine çok inanmadığımdan mıdır nedir, çok etkilenmiyorum romantik içeriklerden.
İyi okumalar :)
