“Suskunluğun siyah okyanusunda cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiçbir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta... Duracak, görecek hiçbir şey yoktu, her yerde sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla.”