Bu kitabı okurken kendimi, yeşilçamdan bir Türk sineması izler gibi hissettim.Küçük ama gökyüzü büyük bir köyden, büyük ama gökyüzü küçük bir şehre gelen Kumrunun adapte olma süreci. Karakter hayalini kurduğu buzdolabına ulaşması ile tüketim hastalığına yakalanıyor. Buzdolabındaki her eksiği tamamlamak için gittiği gündelikleri arttırıyor. Hayal kurmaya devam ediyor ve her kurduğu hayale ulaşacak kadar akıllı ve şanslı olduğu için hepsi gerçekleşiyor ama elde ettikten sonra tüm anlamını yitiriyor. Tıpkı kendi anlamını yitirdiği gibi...
Tahsin Yücel, yalın ve anlaşılır bir dil ile Göç olgusuna, nesnelerin insanları nasıl köle yaptığına yer vermiş ve vermek istediği mesajları ulaştırmayı başarmış bu kitapta.
