Öncelikle bu kadar içten yazılan kitapların olması ne güzel bi duygu.. Ve böyle kitapların okurlara Hızır gibi yetiştiren usta Yazarların olması...
"Karıncanın Su İçtiği .."
Bir Ada Hikayesi serisinin ikinci kitabı. Adını bir Karadeniz balıkçı deyiminden almıştır. "Deniz o kadar durgun o kadar durgundu ki, karıncalar su içerdi..."
Bu terk edilmiş adada hayat kurma çabaları devam ediyor. Adaya yeni gelen insanlarla birlikte neşe, hüzün, keder, sevinç, hepsi birden artıyor. Bu hüzünlü, savaş yorgunu, yurtlarından koparılmış her biri farklı bir sır taşıyan insanların hikayeleri okuru sarıyor. Bu kitaba katılan yeni karakterleri sayacak olursam; Karadenizli Nişancı Veli, Girit göçmeni Musa Kazım Ağaefendi, Vanlı bir asker olan Baytar Cemil, Kürt dengbej Uso, doktor Salman Sami, Halil Rıfat ve beraberinde getirdikleri evlatları, torunları ya da kimsesiz yetim çocuklar...
Eserde en hoşuma giden kısım Fakiye Teyran'dan bahsedilen kısımdı. Fakiye Teyran bir masalcı, destancı, filozof, şairdir. Bugün Van Bahçesaray'da dünyaya gelmiş olan Fakiye Teyran "Kuşların sözcüsü, şairi" olarak bilinir. Eserde yaklaşık 40 sayfa bu güzel şairden bahsetmiş Yaşar Kemal. Kendisi de bir destan toplayıcısı olan Yaşar Kemal oldukça etkileyici bir biçimde anlatmış bu ülkemizde pek tanınmayan ama Rusya'da eserleri basılan dengbeji...
Zaten öyle bir yerde de bitiyor ki serinin devamını okuma ihtiyacı duyuyorsunuz. Belli ki Yaşar Kemal 3.kitapta da nasıl etkileyeceğini çoktan düşünmüştür. Bir sonraki kitapta görüşmek üzere; hoşça kalın, kitapla kalın :)
Alberto Manguel farklı 1yaklaşım önererek yazarların söylediklerine bakın - belki kitaplar ve hikayeler insan kalbinin gizli anahtarlarını taşıyor, sosyal planlamacıların bulamadığı anahtarlar der ve milliyetçilik ve evrensel değer sistemi arasında, kültürler arası toplumların sorunlar üzerinden edebiyat geçişleri de yapan
