"Aşkın sırlarını ortaya çıkarmaya çoğu hayat yetişmedi. Bir harf yeterlidir o diğerlerini içerir. Kelimetullah gibi. O her şeyi bilen, en büyük ve derinliği ölçülemeyen." (Tercümede hata olduğunu düşünüyorum. Çünkü zikredilen esma Er-Rahman, el-Hallak ve el-Vehhab)
Aşk üzerine bir kitap arayan Hasan'a sahafın sözleridir bunlar. Hasan
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Stop and Think /Aydın Soysal
Kendi hayatımı düşündüm. Üniversiteden sonra yabancı bir şirkette çalışmak çok havalıydı. Üstelik iyi de kazandırıyordu. O zaman hedef orasıydı. Sonra o şirkette yükselmek. Mümkünse uluslararası kariyerle başka pazarlara atanmak. Ya da burada başka şirketlere geçip en zirveye yükselmek.
Oldu mu?
Oldu.
Şimdi ne yapıyorum?
Tam olarak beceremesem de mümkün olduğunca o hayattan uzak kalmaya çalışıyor, atlarla şirketlere öğrenim programları yapıyorum. Mevki yok, unvan yok, hedef bile yok, iş desen iş değil, ama aşk. Müthiş zevk aldığım bir uğraşım var. Ne zaman fark ettim? Elli yaşında. Geç mi? Değil. Beni görüp, daha erken fark edebilirsiniz diye mi yazıyorum? Hayır! Hayatın her anında, her karar aşamasında durun, bir geri adım atın ve sorun diye yazıyorum. Ben bunu gerçekten istiyor muyum?
Bu benim bilinçli seçimim mi?
Basit mi? Evet.
Kolay mı? Hayır.
Ama eğer bize dayatılan ve gerçek olduğu söylenen şeyleri askıya alırsak ve karar vereceğimiz konu ile ne kadar bilgimiz olduğunu, yeteneklerimizin ne kadar bu kararı almaya yeterli olduğunu, yetersizse bile geliştirmek için neler gerektiğini ve bu gelişim için nefes ve hevesinizin olup olmadığını masaya yatırın diyorum.
Ve mutlaka yazın.
“Kafamda bir çevirdim”le olmuyor bu işler. Ben yazmaya başladığımda aydınlandı kafam. Yani bence. Hâlâ yazıyorum bakın…
Kendime yazıyorum aslında…
Çünkü karar verecek birçok şey oluyor ve her birine sormak gerekiyor: Benim seçimim mi?
Çalışacağım yazmaya, aklımda kalanları, olaylar zincirinden zihnimde kalanları yazmaya. Belki genel bir sonuca varırım, hayır, fakat içim rahat eder, inanabilirim kendim. — Çünkü benim için hiç önemi yok, inanmış inanmamış başkaları. — Lâkin tek korkum: yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan.
MONA ROZA ŞİİRİNİN HİKÂYESİ VE SIRLARI:
Mona Roza Tek Gül anlamına gelir. Bir rivayete göre.. Sezai Karakoç üniversitedeyken bir okul arkadaşına sevdalanır. Fakat kendisini yakışıklı bulmadığı için ona bir türlü açılamaz. Bir gün cesaretini toplayıp aşkını Muazzez Hanım' a arzeder.Fakat reddedilince çok üzülür.. Okullar tatil olur.. Muazzez
Çalışacağım yazmaya, aklımda kalanları, olaylar zincirinden zihnimde kalanları yazmaya. Belki genel bir sonuca varım, hayır, fakat içim rahat eder, inanabilirim kendim. - Çünkü benim için hiç önemi yok, inanmış inanmamış başkaları. - Lakin tek korkum: Yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan. -
Sayfa 15Kitabı okudu
Çocukken hislerim çoktu -malum insan hissetmeden yazamaz kelimeler sadece akılsal olarak yan yana gelip uyum gösterince duygular çıkmıyor ortaya- yazardım ödüllerim oldu sonra büyüdüm sanırım, yazamaz oldum eskisi gibi
söylenecek söz bitmedi hayır ama ya daha çirkin ifade ediyorum kendimi konuşarak yazmaya gerek kalmıyor ya da ben artık yazacak kadar hissedemiyorum 🤔
•“Başka zaman; hayır, başka zaman olmaz,şimdi hemen anlatmak istiyorum sana. Bunu şimdi yapmazsam bir daha hiç yapamam. Zira laf aramızda ,sana yazmaya başladığımdan beri üç kez kalemi bırakıp, atımı eyerletip ona gitmeye niyetlendim. Oysa daha bu sabah oraya gitmeyeceğime yemin etmiştim, ama durmadan pencereden güneşin ne kadar yükseldiğine bakıyorum.”
Sayfa 16Kitabı okudu
