Yol Şarkısı
- Eskiden bir sesim
Vardı benim;
Şimdi uzakta.
Çınlar belki
Bir köprünün altında.
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında.
Eskiden bir yüreğim
Vardı benim;
Şimdi uzakta
Çarpar belki
Bir çocuğun odasında.
Yitirdiklerim de oldu
Kazandıklarımın yanında .
Bir ben kaldım şimdi
Tek yakın bana.
Ama ben eskiden de
Hep böyle
Yalnız çıkardım yola.
Metin Altıok
Esenliğim, sevincim, neşem.
Tur Dağı'na giden Musa'm, Nuh gemisine dönen güvercinim. Orta Çağ'dan kalan iyimserliklerin solgun baharı, düşümde her gece gördüğüm kelebek. Biliyorum, yol tenha, dal mecalsiz ve su durgun; çiçeğin rengi solmakta, şarkısı sona eriyor kuşların. Bir medeniyet, durgun havuzlarında yaktığı aklının kara dumanlarına bürünüp mersiye okuyor ardından şimdi senin. Ey gönül medeniyeti!.. Sevgisizlikler, zulümler, kötülükler sardı yokluğunda çevremizi. Ama biliyoruz ki biz, sen yaşıyorsun hâlâ ve ısıtıyorsun bedenimizi, ışıtıyorsun ruhumuzu. Sensiz olmuyor mirim, sensiz olmuyor.
“İnsanlığın çocukları,” dedi hayalet onlara bakarken. “Babalarındansa benim eteklerime tutunuyorlar. Oğlanın ismi Cehalet. Kızınki ise Sefalet. İkisinden de onlar gibilerden de uzak dur ama özellikle bu oğlandan çünkü kaderinde kıyamet var, o alın yazısı silinmedikçe ondan uzak dur. Ona yol verme!” diye bağırdı ellerini şehre doğru uzatırken. “Onun sözcüklerini kötüle yok eğer onu bencil amaçlarına alet edersen, gör felaketler. Sonra da sonun gelmesini bekle!”
Sayfa 63Kitabı okudu
""Ne gerek var canım o kadar yol tepmeye, ayrılırsın biter," diyenlere ondan hiç ayrılmadığımı; çünkü ayrılabilmek için iki ayrı varlık olmak gerektiğini, oysa bizim ilmek ilmek birbirimize dokunup iç içe geçtiğimizi nasıl anlatacaktım?"
Sayfa 60Kitabı okudu
Aşk şarkısı
Bir sen, bir ben sevgilim, bir de bu bahar...
N'eyleyeyim sen güzelsin, bende gençlik var.
Ölüm gibi mukadder bir yol ki bu aşk,
Ucu tâ Leyla ile Mecnun'a çıkar...
